คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 51/2492

ศาลชั้นต้นลงโทษจำคุกจำเลย 3 เดือน ศาลอุทธรณ์ฟังว่า จำเลยทำผิดจริงดังฟ้อง และพิพากษาลงโทษจำเลยแต่ให้รอการลงอาญาไว้ตาม มาตรา 41,42 กฎหมายลักษณะอาญา โจทก์จะฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงไม่ได้ ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 ฎีกาโจทก์ไม่มีผู้รับรองตามมาตรา 221 ศาลฎีกาจึงไม่รับวินิจฉัย

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์ จำเลยให้การปฏิเสธศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 288 ให้จำคุก3 เดือน ศาลอุทธรณ์เห็นว่า จำเลยเป็นหญิงสาวไม่เคยทำผิดมาก่อนจึงให้รอการลงอาญาตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 41, 42 นอกนั้นยืน

โจทก์ฎีกาในข้อที่ศาลอุทธรณ์รอการลงอาญาแก่จำเลย

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้ศาลเดิมลงโทษจำคุกจำเลย 3 เดือนศาลอุทธรณ์เห็นพ้องกับศาลเดิมที่ฟังว่า จำเลยทำผิดดังฟ้อง และพิพากษาลงโทษจำเลย แต่ให้รอการลงอาญาไว้ตามมาตรา 41, 42 โจทก์ฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้ ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 ฎีกาโจทก์ไม่มีผู้รับรองตามมาตรา 221 ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

พิพากษายกฎีกาโจทก์