คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 51/2492

ศาลชั้นต้นลงโทษจำคุกจำเลย 3 เดือน ศาลอุทธรณ์ฟังว่า จำเลยทำผิดจริงดังฟ้อง และพิพากษาลงโทษจำเลย แต่ให้รอการลงอาญาไว้ตาม มาตรา 41,42 ก.ม. ลักษณะอาญา โจทก์จะฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงไม่ได้ ต้องห้ามตาม ป.ม.วิ.อาญา มาตรา 220 ฎีกาโจทก์ไม่มีผู้รับรองตามมาตรา 221 ศาลฎีกาจึงไม่รับวินิจฉัย./

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์ จำเลยให้การปฏิเสธ ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม ก.ม. ลักษณะอาญา มาตรา ๒๘๘ ให้จำคุก ๓ เดือน ศาลอุทธรณ์เห็นว่า จำเลยเป็นหญิงสาวไม่เคยทำผิดมาก่อน จึงให้รอการลงอาญาตาม ก.ม. ลักษณะอาญามาตรา ๔๑, ๔๒ นอกนั้นยืน.

โจทก์ฎีกาในข้อที่ศาลอุทธรณ์รอการลงอาญาแก่จำเลย

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้ศาลเดิมลงโทษจำคุกจำเลย ๓ เดือน ศาลอุทธรณ์เห็นพ้องกับศาลเดิมที่ฟังว่า จำเลยทำผิดดังฟ้อง และพิพากษาลงโทษจำเลย แต่ให้รอการลงอาญาไว้ตาม มาตรา ๔๑,๔๒ โจทก์ฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้ ต้องห้ามตาม ป.ม.วิ.อาญา มาตรา ๒๒๐ ฎีกาโจทก์ไม่มีผู้รับรองตามมาตรา ๒๒๑ ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

พิพากษายกฎีกาโจทก์