คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 513/2508

การได้มาซึ่งอสังหาริมทรัพย์ (ตามฎีกานี้คือที่ดิน)ตามมาตรา 1299 วรรคสองนั้น หมายความว่า ได้มาเพียงส่วนใดส่วนหนึ่งก็ใช้ได้เพราะกฎหมายไม่ได้บัญญัติว่าจะต้องเป็นการได้มาทั้งแปลง

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ซื้อที่ดินโฉนดที่ 11829 มาด้วยความสุจริตและเสียค่าตอบแทน ได้โอนแก้ทะเบียนโดยชอบด้วยกฎหมาย จำเลยบุกรุกเข้ามาขุดร่อง ขอให้ขับไล่

จำเลยให้การปฏิเสธว่าไม่ได้บุกรุก โจทก์ชี้เขตรุกล้ำเข้ามาในที่ดินของจำเลยซึ่งจำเลยและบรรพบุรุษได้ครอบครองสืบต่อกันมานับเป็นสิบ ๆ ปี จำเลยมีสิทธิดีกว่าโจทก์

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ขับไล่

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกาว่า การได้มาซึ่งสิทธิในที่ดินอันยังมิได้จดทะเบียนสิทธิตามความหมายในมาตรา 1299 วรรค 2 นั้น หมายความถึงการได้มาซึ่งที่ดินทั้งแปลง มิใช่ส่วนใดส่วนหนึ่งข้อนี้ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยเถียฝืนถ้อยคำที่บัญญัติไว้ชัดแจ้งแล้วในบทมาตรานี้ กฎหมายไม่ได้บัญญัติจำกัดความไว้ในมาตรา 1299 วรรค 2 นั้นเลยว่า การได้มาซึ่งอสังหาริมทรัพย์ตามมาตรานี้จะต้องเป็นการได้มาทั้งแปลงดังจำเลยฎีกา

พิพากษายืน