คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 521/2495

บาดแผลถูกฟันที่หลังแขนซ้ายแผลกว้าง 4 เซ็นติเมตร ยาว 4 เซ็นติเมตร ลึกเข้ากระดูกปลายแขน แผลตัดเนื้อกล้ามขาด รักษาอยู่ 20 วันแผลหาย แต่แขนเหยียดไม่ได้ นิ้วก็กระดิกไม่ได้ แพทย์ยืนยันว่า เพราะแผลลึกตัดเส้นวิถีประสาทส่วนปลายแขนขาดออกจากกัน แม้แผลหาย เส้นวิถีประสาทไม่ติดต่อกันได้ ไม่สามารถจะบังคับให้มีการเคลื่อนไหวได้เหมือนเดิมและปรากฎว่าผู้เสียหายมีอาชีพทางทำนา เช่นนี้ ต้องฟังว่าเป็นบาดแผลถึงสาหัสตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 256.

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยทำร้ายร่างกายนายดำ น้อยมิ่ง มีบาดแผลถึงบาดเจ็บสาหัส ขอให้ลงโทษ

จำเลยปฏิเสธ ต่อสู้อ้างฐานที่อยู่

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๕๔ จำคุก ๖ เดือน

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยได้ทำร้ายผู้เสียหายจริง และบาดแผลของนายดำที่ถูกฟัน ที่หลังแขนซ้าย ตามรายงานชัณสูตรบาดแผลปรากฏว่า บาดแผลกว้าง ๔ เซ็นติเมตร ยาว ๔ เซ็นติเมตร ลึกเข้ากระดูกปลายแขน แผลตัดเนื้อกล้ามกขาด รักษาบาดแผลอยู่ ๒๐ วัน แผลก็หาย แต่เมื่อแผลหายแล้วยังทำอะไรไม่ได้ เพราะจนถึงวันที่มาเบิกความ แขนเหยียดไม่ได้ นิ้วก็ใช้การไม่ได้ นายแพทย์ยืนยันว่า บาดแผลนี้ ลึกตัดเส้นวิถีประสาทส่วนปลายแขนออกจากกัน แม้แผลหายแล้วเส้นวิถึประสาทก็ไม่ติดต่อกันได้ ไม่สามารถจะบังคับให้มีการเคลื่อนไหวได้เหมือนเดิม การเหยียดนิ้วมือจะใช้ไม่ได้ และปรากฏว่าผู้เสียหายมีอาชีพทางทำนา เมื่อได้ความว่า บาดแผลทำให้นิ้วมือข้างซ้ายพิการ และไม่สามาระประกอบการงานได้ตามปรกติเกินกว่า ๒๐ วัน เช่นนี้ ต้องฟังว่า บาดแผลถึงสาหัสตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๕๖

จึงพิพากษากลับคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ว่าจำเลยผิดตามมาตรา ๒๕๖ แห่ง ก.ม.ลักษณะอาญา ให้จำคุกจำเลย ๒ ปี