คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 529/2497

ที่บ้านที่สวนไม่มีหนังสือสำคัญนั้นจะต้องละทิ้งเป็นเวลานาน 9 -10 ปี จึงจะขาดสิทธิตามกฎหมายลักษณะเบ็ดเสร็จบทที่ 42 ( อ้างฎีกาที่ 5/2495)

ซื้อที่ดินมือเปล่าจากผู้ที่ไม่ใช่เจ้าของ ครองครองมาเจ้าของรู้ว่าถูกแบ่งครอบครองแล้ว ไม่ฟ้องใน 1 ปี ขาดอายุความ

โจทย์ฟ้องว่า จำเลยเข้ามาปลูกเรือนในที่ดินของโจทก์ เป็นการรบกวนสิทธิครอบครองขอให้ขับไล่และรื้อเรือนไป

จำเลยให้การว่า เป็นที่ดินของจำเลยซึ่งได้รับโอนจากนายเนียรโดยจดทะเบียนสิทธิตามกฎหมาย ที่พิพาทเป็นที่ดินมือเปล่า คดีขาดอายุความแล้ว

ศาลชั้นต้นฟังว่ายังไม่ขาดอายุความพิพากษาให้ขับไล่จำเลยและรื้อเรือนออกไป

ศาลอุทธรณ์ฟังว่า ขาดอายุความแล้วพิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ถ้าที่พิพากษาเป็นที่บ้านที่สวน อันโจทก์มีสิทธิในที่นี้ตามกฎหมายลักษณะเบ็ดเสร็จบทที่ ๔๒ การละทิ้งจะต้องเป็นเวลานานถึง ๙ - ๑๐ ปี โจทก์จึงจะขาดสิทธิ ทางพิจารณาโจทก์นำสืบไม่ได้ว่าเป็นที่บ้าน ข้อเท็จจริงจึงต้องฟังตามจำเลยนำสืบว่า จำเลยซื้อที่ดินครอบครองมา แม้จะไม่ใช่ซื้อจากเจ้าของ แต่เมื่อโจทก์ทราบเรื่องถูกแย่งครอบครอง ไม่ได้ฟ้องจำเลยภายในกำหนด ๑ ปี คดีขาดอายุความ

พิพากษายืน