คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 534/2495

จำเลยมิได้ยื่นระบุพยานก่อนวันเริ่มต้นทำการสืบพยานตลอดมา วันนัดพิจารณาครั้งที่ 2 จำเลยก็ยังมิได้ระบุพยานอีกปล่อยปละละ เลยล่วงมาจนเป็นเวลาภายหลังวันเริ่มต้นทำการสืบพยานไม่น้อยกว่า 47 วัน จึง ได้ยื่นคำร้องขอระบุพยานนั้น นับว่าเป็นความเผลอเรอของฝ่ายจำเลยอย่างมาก ศาลย่อมไม่อนุญาตให้ระบุได้

โจทก์จำเลยพิพาทกันเรื่องนาพิพาท โจทก์จึงฟ้องขอให้ศาลแสดงกรรมสิทธิและห้ามจำเลยเกี่ยวข้อง

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าที่พิพาทเป็นของโจทก์ห้ามจำเลยเกี่ยวข้อง

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ พิพากษาคำพิพากษาศาลชั้นต้นให้ศาลชั้นต้นทำการพิจารณาสืบพยานจำเลย แล้วพิพากษาใหม่

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยไม่ได้ระบุพยานต่อก่อนวันเริ่มต้นทำการสืบพยาน คือวันที่ ๖ มีนาคม ๒๔๙๔ ยิ่งกว่านั้นวันพิจารณาครั้งที่ ๒ เมื่อวันที่ ๒๗ มีนาคม ๒๔๙๔ จำเลยก็ยังมิได้ระบะพยานอีก ปล่อยปละเลยล่วงมาจนถึงวันที่ ๒๓ เมษายน ๒๔๙๔ อันเป็นเวลาภายหลัง วันเริ่มต้นทำการสืบพยานไม่น้อยกว่า ๔๗ วัน นับว่า เป็นความเผลอเรอของฝ่ายจำเลย จำเลยอย่างมาก

จึงพิพากษาให้ยกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ที่ให้ทำการสืบพยานจำเลย เป็นอันไม่ต้องสืบพยานจำเลยและให้ศาลอุทธรณ์ พิพากษาใหม่ ฯลฯ