คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 537/2498

รายงานการประชุมกรรมการบริษัทแม้กฎหมายจะให้ข้อสันนิษฐานไว้ก่อนว่าเป็นการถูกต้องก็ตามก็เป็นความจริงแต่ในเบื้องต้นว่าได้มีการแถลงกันเท่าที่ปรากฏในรายงานการประชุมความจริงและผลจะเป็นอย่างไรนั้นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

ในรายงานการประชุมแม้จะปรากฏว่าอดีตผู้อำนวยการแถลงว่าลูกจ้างบริษัทได้ลาออกแล้ว ดังนี้เป็นเพียงรายงานยืนยันว่าได้มีคำแถลงดังนั้นจริงเท่านั้นไม่ผูกมัดลูกจ้างความจริงที่จะเป็นผลให้ลูกจ้างออกแล้วหรือไม่นั้นเป็นอีกเรื่องหนึ่งซึ่งจะต้องพิสูจน์

โจทก์ฟ้องว่า จำเลย (ซึ่งเป็นบริษัททำและจำหน่ายภาพยนต์ผิดสัญญาไม่จ่ายเงินค่าจ้างตั้งแต่เดือนตุลาคม 2493 เป็นต้นมารวม 10 เดือนเป็นเงิน 8,000 บาท ขอให้ศาลบังคับ

จำเลยต่อสู้ว่าได้จ่ายแล้วถึง 15 ต.ค. 2493 ต่อจากนั้นได้มอบให้นายประสิทธิ์ไปจ่ายให้ลูกจ้างรวมทั้งโจทก์ด้วยเมื่อวันที่ 5 พ.ย. 2493 จำเลยมีหนังสือบอกเลิกสัญญาตั้งแต่วันที่ 1 ธ.ค. 2493 เป็นต้นไปแล้ว แต่ไม่ได้ให้โจทก์ลงนามมารับหนังสือ

ศาลแพ่งฟังว่ายังมิได้มีการบอกเลิกตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 582 พิพากษาให้จำเลยจ่ายเงินค่าจ้างให้โจทก์เดือนละ 800 บาท ตั้งแต่วันที่ 16 ต.ค. 2493 ถึงสิ้นเดือนเมษายน 2494 และศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยนำสืบไม่ได้ว่าได้บอกเลิกสัญญาจ้างแล้วส่วนรายงานการประชุมกรรมการ แม้กฎหมายจะให้ข้อสันนิษฐานไว้ก่อนว่าเป็นการถูกต้องก็ตาม ก็มีข้อความระบุว่า อดีตผู้อำนวยการแถลงว่าอย่างนั้นอย่างนี้ ความจริงจะเป็นอย่างไรก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งเพียงคำแถลงไม่ผูกมัดอย่างไร พิพากษายืน