คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 537/2498

รายงานการประชุมกรรมการบริษัทแม้กฎหมายจะให้ข้อสันนิษฐานไว้ก่อนว่า เป็นการถูกต้องก็ตามก็เป็นความจริงแต่ในเบื้องต้นว่าได้มีการแถลงกันเท่าที่ปรากฎในรายงานประชุม ความจริงและผลจะเป็นอย่างไรนั้นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

ในรายงานการประชุมแม้จะปรากฎว่าอดีตผู้อำนวยการแถลงว่าลูกจ้างบริษัทได้ลาออกแล้ว ดังนี้เป็นเพียงรายงานยืนยันว่าได้มีคำแถลงดังนั้นจริงเท่านั้น ไม่ผูกมัดลูกจ้าง ความจริงที่จะเป็นผลให้ลูกจ้างออกแล้วหรือไม่นั้นเป็นอีกเรื่องหนึ่งซึ่งจะต้องพิศูจน์

โจทก์ฟ้องว่าจำเลย (ซึ่งเป็นบริษัททำและจำหน่ายภาพยนต์) ผิดสัญญาไม่จ่ายเงินค่าจ้างตั้งแต่เดือนตุลาคม ๒๔๕๓ เป็นต้นมารวม๑๐ เดือน เป็นเงิน ๘๐๐๐ บาท ขอให้ศาลบังคับ

จำเลยต่อสู้ว่าได้จ่ายแล้วถึง ๑๕ ต.ค.๒๔๙๓ ต่อจากนั้นได้มอบให้นายประสิทธิ์ไปจ่ายให้ลูกจ้างรวมทั้งโจทก์ด้วยเมื่อวันที่ ๕ พ.ย.๒๔๙๓ จำเลยมีหนังสือบอกเลิกสัญญาตั้งแต่วันที่ ๑ ธ.ค. ๒๔๙๓ เป็นต้นไปแล้ว แต่ไม่ได้ให้โจทก์ลงนามรับหนังสือ

ศาลแพ่งฟังว่ายังมิได้มีการบอกเลิกตามป.พ.พ.ม.๕๘๒ พิพากษาให้จำเลยจ่ายเงินค่าจ้างให้โจทก์เดือนละ ๘๐๐ บาท ตั้งแต่วันที่ ๑๖ ต.ค.๒๔๔๓ ถึงสิ้นเดือนเมษายน ๒๔๙๔ และศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยนำสืบไม่ได้ว่าได้บอกเลิกสัญญาจ้างแล้ว ส่วนรายงานการประชุมกรรมการ แม้กฎหมายจะให้ข้อสันนิษฐานไว้ก่อนว่าเป็นการถูกต้องก็ตาม ก็มีข้อความระบุว่า อดีตผู้อำนวยการแถลงว่าอย่างนั้นอย่างนี้ ความจริงจะเป็นอย่างไรก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง เพียงคำแถลงไม่ผูกมัดอย่างไร พิพากษายืน