คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 540/2485

ควรจะลดโทษฐานปราณีให้จำเลยหรือไม่ เป็นดุลยพินิจของศาล ไม่ใช่ปัญหาข้อกฏหมาย

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเบิกความเท็จในสำนวนคดีอาญา แดงที่ ๑๑๔๖/๒๔๘๔ ขอให้ลงโทษ ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้จำคุกจำเลย ๒ ปีตามกฏหมายลักษณอาญามาตรา ๑๕๖ และแก้ไขเพิ่มเติม พ.ส. ๒๔๗๗ มาตรา ๔

จำเลยฎีกาว่า คดีนี้ศาลชั้นต้นได้อาศัยคำสารภาพของจำเลยชั้นสอบสวนมาประกอบการพิจารณา แต่ศาลหาได้ลดโทษฐานปราณีให้จำเลยไม่ ศาลฎีกาเห็นว่าการลดโทษฐานปราณีตามกฏหมายอาญามาตรา ๕๙ นั้นเป็นเรื่องอยู่ในดุลยพินิจของศาล ไม่ใช่ข้อกฏหมาย ฎีกาจำเลยต้องห้าม จึงพิพากษายืน