คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 543/2485

ลูกจ้างผู้มีหน้าที่ขนกระสอบแร่ไปส่ง ไม่ได้ชื่อว่าได้รับมอบหมายครอบครองใน แร่นั้น เมื่อเอากระสอบแร่ไปโดยทุจริต เป็นผิดฐานลักทรัพย์ ไม่ใช่ยักยอก.

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกับพวกลักแร่ดีบุกของเจ้าทรัพย์ไป ทางพิจารณาได้ความว่าเจ้าทรัพย์ส่งแร่จำนวน ๓๐ กระสอบมาที่บ้านบันนังปือโบโดยนายดุลราหะ เป็นผู้รับจ้างขน นายวาหะลูกจ้างขนแร่คนหนึ่งหายไป เมื่อถึงปลายทางแร่กลายเป็นขายไป ๑๐ กระสอบและได้ความว่าจำเลยกับนายวาหะเป็นผู้รับเปลี่ยนแร่รายนี้ ศาลชั้นต้นเห็นว่านายวาหะได้รับมอบหมายแร่จากผู้รับขนให้ขนมาส่งที่หมาย การที่นายวาหะกับจำเลยสับเปลี่ยนแร่จึงมีความผิดฐานยักยอก ลงโทษสถานลักทรัพย์ไม่ได้ พิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ลงโทษจำเลยตามกฏหมายอาญามาตรา ๒๙๓

จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าตามข้อเท็จจริงที่ยุติแล้วคงฟังได้ว่า นายวาหะเป็นแค่ลูกจ้างให้ขนกระสอบแร่ไปส่ง หาได้รับมอบความครอบครองในแร่นั้นไม่ เมื่อจำเลยสมคบกับนายวาหะเอาแร่ไปเช่นนี้ ก็ต้องมีความผิดฐานลักทรัพย์ จึงพิพากษายืนตาม