คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 552/2502

จำเลยยื่นอุทธรณ์เมื่อพ้นกำหนดระยะเวลายื่นอุทธรณ์และยื่นคำร้องต่อศาลชั้นต้นขอให้รับอุทธรณ์ อ้างว่าป่วยศาลชั้นต้นสั่งรับอุทธรณ์ อ้างว่าป่วยศาลชั้นต้นสั่งรับอุทธรณ์ไว้ ดังนี้ เป็นการไม่ชอบด้วย ป.วิ.พ. มาตรา 23 เพราะจำเลยไม่ได้ยื่นคำร้อง ขอขยายระยะเวลารับอุทธรณ์ไว้ก่อนสิ้นระยะเวลายื่นอุทธรณ์ไว้ก่อนสิ้นระยะ เวลายื่นอุทธรณ์ และเหตุที่อ้างว่าป่วยก็ไม่ใช่กรณีที่มีเหตุสุดวิสัย เพราะ จำเลยมีทนายแก้ต่างอยู่แล้ว

คดีนี้โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานใช้อำนาจและตำแหน่งหน้าที่ในทางทุจริต และยักยอกทรัพย์

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามฟ้อง ให้จำคุก ๓ ปี ลดฐานรับสารภาพชั้นสอบสวนมีประโยชน์แก่ทางพิจารณาให้ ๑ ใน ๓ คงจำคุก ๒ ปี และให้ใช้เงิน ๑๑,๒๐๐ บาท ๖๕ สตางค์แก่เทศบาลเมืองกระบี่

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายกอุทธรณ์ของจำเลยตาม ป.วิ.อ. มาตรา ๒๑๐ โดยศาลชั้นต้นสั่งรับอุทธรณ์โดยขยายระยะอุทธรณ์นั้น ไม่ชอบด้วย ป.วิ.พ. มาตรา ๒๓

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยยื่นอุทธรณ์เมื่อพ้นกำหนดระยะเวลายื่นอุทธรณ์แล้ว และจำเลยยื่นคำร้องขอให้ศาลชั้นต้นรับอุทธรณ์ของจำเลยไว้อ้างว่าในระหว่างอายุอุทธรณ์จำเลยป่วยเป็นไข้หวัดและปวดอักเสบ ทนายได้ร่างอุทธรณ์ให้จำเลยตรวจแล้ว แต่จำเลยตรวจไม่ได้ ศาลชั้นต้นให้จำเลยสาบาลตัวรับรองว่าตามที่ยืนคำร้องเป็นความร้องเป็นความจริง และสั่งรับอุทธรณ์จำเลยไว้ เป็นการไม่ชอบด้วย ป.วิ.พ. มาตรา ๒๓ เพราะจำเลยยื่นอุทธรณ์ เมื่อพ้นกำหนดระยะเวลายื่นอุทธรณ์ และไม่เป็นกรณีที่มีเหตุสุดวิสัย เพราะจำเลยมีทนายแก้ต่างแล้ว เป็นความบกพร่องของจำเลยเอง

พิพากษายืน