คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 5548/2530

จำเลยถูกผู้เสียหายด่าจึงยิงปืนเพื่อขู่ไม่ให้ผู้เสียหายด่าจำเลยอีกต่อไป แต่จำเลยไม่เลือกยิงขึ้นฟ้า กลับยิงไปที่ลูกกรงไม้ชานบ้านห่างจากจุดที่ ผู้เสียหายยืนประมาณ 2 วา ทำให้เศษไม้กระเด็นไปถูกผู้เสียหายได้รับ อันตรายแก่กายจำเลยมีความผิดฐานกระทำโดยประมาทเป็นเหตุให้ผู้อื่น ได้รับอันตรายแก่กายตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 390

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘, ๒๘๙, ๘๐

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘, ๘๐ ลงโทษจำคุก ๑๐ ปี ข้อหาอื่นให้ยก

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๙๐ ให้จำคุก ๑ เดือน นอกจากที่แก้คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยยิงปืนไปที่ลูกกรงชานบ้านห่างจากจุดที่ผู้เสียหายยืนประมาณ ๒ วา จำเลยไม่มีเจตนาฆ่าผู้เสียหาย แล้ววินิจฉัยว่า การที่จำเลยยิงปืนดังกล่าวเพื่อขู่ไม่ให้ผู้เสียหายด่าจำเลยต่อไป โดยจำเลยไม่เลือกยิงปืนขึ้นฟ้า จำเลยจึงกระทำโดยปราศจากความระมัดระวังซึ่งบุคคลในภาวะเช่นจำเลยจักต้องมีตามวิสัยและพฤติการณ์ ซึ่งจำเลยอาจจะใช้ความระมัดระวังยิงตรงขึ้นฟ้าได้ แต่จำเลยยิงไปถูกลูกกรงไม้ชานบ้านจุดที่ถูกกระสุนปืนสูงจากพื้นชานประมาณเมตรครึ่ง เศษไม้กระเด็นไปถูกผู้เสียหายได้รับอันตรายแก่กายจำเลยจึงมีความผิดฐานกระทำโดยประมาทเป็นเหตุให้ผู้อื่นได้รับอันตรายแก่กายตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๙๐

พิพากษายืน