คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 563/2492

ศาลชั้นต้นสั่งในเรื่องหน้าที่นำสืบแล้ว จำเลยหาได้โต้แย้งคำสั่งนั้นไว้ ตามความใน ป.ม.วิ.แพ่ง มาตรา 226(2) ไม่ จำเลยจึงไม่มีสิทธิฎีกาในข้อนี้.

โจทก์ฟ้องขอให้ศาลห้ามจำเลยขัดขวางรบกวนสิทธิของโจทก์ในที่นาพิพาท จำเลยต่อสู้ว่า ที่พิพาทเป็นของบิดามารดาจำเลย โจทก์กับพวกเข้าแย่งหว่านและไถทำให้จำเลยเสียหาย จึงฟ้องแย้งขอให้ขับไล่ และอย่าให้โจทก์เข้าขัดขวาง และเรียกค่าเสียหาย คู่ความรับกันในข้อเท็จจริงบางประการ ศาลชั้นต้นสั่งให้จำเลยสืบก่อน แล้วพิพากษาให้โจทก์ชนะคดี และยกฟ้องแย้งของจำเลย ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า จำเลยคัดค้านว่า ศาลชั้นต้นสั่งให้ประเด็นหน้าที่จำเลยนำสืบก่อนไม่ชอบนั้น ปรากฎว่าเมื่อศาลชั้นต้นสั่งเรื่องหน้าที่นำสืบแล้ว จำเลยหาได้โต้แย้งคำสั่งนั้นไว้ตามความในมาตรา ๒๒๖(๒) ป.ม.วิ.แพ่งไม่ จำเลยจึงไม่มีสิทธิฎีกา

พิพากษายืน.