คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 572/2500

อันประโยชน์แห่งความสงสัยที่จะยกให้เป็นผลดีแก่จำเลยตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 227 นั้นมีหลักอยู่ว่าจะต้องมีเหตุผลอันสมควรที่จะทำให้เกิดความสงสัย

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้มีดแทงนายทิม สุขนากดตายโดยเจตนาฆ่าขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 249

จำเลยปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นเห็นว่าพยานโจทก์ตกอยู่ในลักษณะสงสัย จึงยกประโยชน์แห่งความสงสัยให้เป็นผลดีแก่จำเลย พิพากษายกฟ้อง

ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์ โดยกลับคำพิพากษาศาลชั้นต้น

ศาลฎีกาเห็นว่า อันประโยชน์แห่งความสงสัยที่จะยกให้เป็นผลดีแก่จำเลยตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 227 นั้นมีหลักอยู่ว่าจะต้องมีเหตุผลอันสมควรที่จะทำให้เกิดความสงสัยคดีนี้พยานโจทก์ฟังได้สนิทโดยปราศจากข้อสงสัยแม้แต่น้อยว่าจำเลยได้ทำร้ายนายทิมถึงแก่ความตายจริง พยานฐานที่ของจำเลยไม่มีน้ำหนักหักล้างพยานโจทก์ จำเลยผิดตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 249 ให้จำคุก 20 ปี