คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 572/2500

อันประโยชน์แห่งความสงสัยที่จะยกให้เป็นผลดีแก่จำเลยตาม ป.วิ.อาญา ม.227 นั้น มีหลักอยู่ว่าจะต้องมีเหตุผลอันสมควรที่จะทำให้เกิดความสงสัย.

เรื่อง ฆ่าคนตายโดยเจตนา

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้มีดแทงนายทิม สุ++-กดตายโดยเจตนาฆ่า ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา ม.๒๔๙

จำเลยปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นเห็นว่าพยานโจทก์ตกอยู่ในลักษณะสงสัย จึงยกประโยชน์แห่งความสงสัยให้เป็นผลดีแก่จำเลย พิพากษา ยกฟ้อง

ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์ โดยกลับคำพิพากษาศาลชั้นต้น

ศาลฎีกา เห็นว่า อันประโยชน์แห่งความสงสัยที่จะยกให้เป็นผลดีแก่จำเลยตาม ป.วิ.อาญา ม.๒๒๗ นั้น มีหลักอยู่ว่า จะต้องมีเหตุผลอันสมควรที่จะทำให้เกิดความสงสัย คดีนี้พยานโจทก์ฟังได้สนิทโดยปราศจากข้อสงสัยแม้แต่น้อยว่าจำเลย ได้ทำร้ายนายทิมถึงแก่ความตายจริง พยานฐานที่ของจำเลยไม่มีน้ำหนักหักล้างพยานโจทก์ จำเลยผิดตามกฎหมาย ลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙ ให้จำคุก ๒๐ ปี.