คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 575/2492

จำเลยเป็นเด็กอายุ 13 ปีเมื่อกระทำความผิดร่วมมือกับจำเลยอื่นโดยรู้ความประสงค์ในการที่กระทำนั้นเป็นอย่างดีแล้ว ก็ย่อมมีความผิด กับจะไม่รู้ว่าการที่กระทำนั้นกฎหมายห้าม ก็จะนำเอาความที่ตนไม่รู้กฎหมายมาเป็นข้อแก้ตัวไม่ได้

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานสมคบกับพยายามนำไม้ขีดไฟออกนอกราชอาณาจักร จำเลยที่ 1 ให้การปฏิเสธจำเลยที่ 2, 3 ให้การว่าไม่รู้เห็นในการกระทำผิด ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามฟ้อง จำเลยที่ 3 มีอายุเพียง 13 ปี ให้เรียกประกันทานบนจากบิดามารดาหรือผู้ปกครอง ศาลอุทธรณ์ฟังว่าจำเลยที่ 3 ได้ไปกับผู้ใหญ่ โดยไม่รู้ว่าเป็นการกระทำผิด พิพากษาแก้ว่า จำเลยที่ 3 ไม่มีผิดนอกนั้นยืน

โจทก์ฎีกาว่า จำเลยที่ 3 ควรมีผิด เพราะพระราชบัญญัติศุลกากร 2469 มาตรา 27 และ 99 ให้ถือว่า เป็นความผิด โดยไม่ต้องคำนึงว่าผู้กระทำมีเจตนาหรือประมาทเลินเล่อ

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีฟังได้ว่าจำเลยที่ 3 ได้กระทำการร่วมมือกับจำเลยอื่นและเหตุผลแห่งคดีแสดงว่าจำเลยที่ 3 รู้ความประสงค์ในการเรื่องนี้เป็นอย่างดีมิใช่หลงเข้าใจผิด หรือเป็นแต่พลอยอาศัยไปกับผู้ใหญ่อนึ่งแม้จะไม่รู้ว่าการที่กระทำนั้นกฎหมายห้าม ก็จะนำเอาความที่ตนไม่รู้กฎหมายมาเป็นข้อแก้ตัว ให้พ้นผิดไม่ได้

พิพากษาแก้ ให้บังคับคดีในส่วนที่ฎีกานี้ ตามศาลชั้นต้น