คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 584/2493

ฎีกาของจำเลยที่โต้เถียงว่าจำเลยได้พิพาทกันและทำยอมแบ่งที่ดินกันระหว่างจำเลยซึ่งศาลได้พิพากษาตามยอมไปแล้ว ศาลจะกลับมาพิพากษาให้จำเลยแพ้คดีโจทก์ไม่ได้นั้น เป็นฎีกาที่ไม่มีสาระไม่มีกฎหมายใดสนับสนุน

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นเจ้าของที่ดินโฉนดเลขที่ 479 นางสิวลั่นจำเลยได้ยื่นคำร้องขอแสดงกรรมสิทธิที่ดินโฉนดเลขที่ 469 นางนุ้ยจำเลยคัดค้าน แล้วจำเลยสองคนนี้ทำยอมความกันแบ่งที่ดินซึ่งเป็นที่ส่วนหนึ่งในเขตโฉนดของโจทก์ ขอให้ศาลแสดงว่าที่ดังกล่าวเป็นของโจทก์และให้ขับไล่ จำเลยต่อสู้กรรมสิทธิและอื่น ๆ

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้โจทก์ชนะคดี ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยที่ 2 และที่ 3 ฎีกา โดยผู้พิพากษาผู้พิจารณาอนุญาตให้จำเลยที่ 2 ฎีกาในข้อเท็จจริง ส่วนฎีกาของจำเลยที่ 3 ศาลชั้นต้นสั่งรับโดยอ้างว่าเป็นข้อกฎหมาย

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามฎีกาของจำเลยที่ 2 นั้นเห็นพ้องกับศาลล่างส่วนฎีกาของจำเลยที่ 3 ที่กล่าวว่า ฯลฯ จำเลยได้ทำยอมแบ่งที่ดินและศาลได้พิพากษาแล้ว จะกลับมาพิพากษาให้จำเลยแพ้คดีโจทก์ไม่ได้นั้นเห็นว่าข้อเถียงของจำเลยไม่เป็นสาระ ไม่มีกฎหมายสนับสนุน ส่วนฎีกาข้ออื่นโต้เถียงในข้อเท็จจริง

พิพากษายืน