คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 584/2493

ฎีกาของจำเลยที่โต้เถียงว่า จำเลยได้พิพาทกนและทำยอมแบ่งที่ดินกันระหว่างจำเลยซึ่งศาลได้พิพากษาตามยอมไปแล้วศาลจะกลับพิพากษาให้จำเลยแพ้คดีโจทก์ไม่ได้นั้น เป็นฎีกาที่ไม่มีสาระไม่มีกฎหายให้สนับสนุน

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นเจ้าของที่ดินโฉนดเลขที่ ๔๙๗ นางสิวลั่น จำเลยได้ยื่นคำร้องขอแสดงกรรมสิทธิ์ที่ดินโฉนดเลขที่ ๔๖๙ นางนุ้ยจำเลยคัดค้าน แล้วจำเลยสองคนนี้ทำยอมคามกันแบ่งที่ดินซึ่งเป็นส่วนหนึ่งในเขตต์โฉนดของโจทก์ ขอให้ศาลแสดงว่าทีดังกล่าวเป็นของโจทก์และให้ขับไล่ จำเลยต่อสู้กรรมสิทธิ์และอื่น ๆ

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้โจกท์ชนะคดี ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยที่ ๒ และที่ ๓ ฎีกา โดยผู้พิพากษาผู้พิจารณาอนุญาตให้จำเลยที่ ๒ ฎีกาในข้อเท็จจริง ส่วนฎีกาของจำเลยที่ ๓ ศาลชั้นต้นสั่งรับโดยอ้างว่าเป็นข้อกฎหมาย

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามฎีกาของจำเลยที่ ๒ นั้นเห็นพ้องกับศาลล่าง ส่วนฎีกาของจำเลยที่ ๓ ที่กล่าวว่า ฯลฯ จำเลยได้ทำยอมแบ่งที่ดินและศาลได้พิพากษาแล้ว จะกลับมาพิพากษาให้จำเลยแพ้คดีแก่โจทก์ไม่ได้นั้น เห็นว่าข้อเถียงของจำเลยไม่เป็นสาระ ไม่มีกฎหมายสนับสนุน ส่วนฎีกาข้ออื่นโต้เถียงในข้อเท็จจริง

พิพากษายืน