คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 59/2492

คำว่า ครั้ง ในมาตรา 8 แห่ง พ.ร.บ. กักกันผู้มีสันดานเป็นผู้ร้าย หมายถึง ครั้งตามคำพิพากษา ไม่ใช่ครั้งแห่งการหลุดพ้นโทษจำคุกมาแล้ว

(อ้างฎีกาที่ 1514/82)

จำเลยต้องคำพิพากษาจำคุก ฐานพยายามลักทรัพย์ พ้นโทษมาแล้ว ได้ต้องคำพิพากษาจำคุกฐานลักทรัพย์ แต่ต้องจำคุกไม่ครบกำหนดโทษ ได้หลบหนีเรือนจำมากระทำผิดฐานลักทรัพย์อีก ดังนี้ มีเหตุสมควรที่จะใช้ พ.ร.บ. กักกันผู้มีสันดานเป็นผู้ร้ายแก่จำเลยเพราะประพฤติตนเป็นโจรเสมอมานับได้ว่ามีสันดานเป็นผู้ร้าย./

ความว่าจำเลยได้ต้องคำพิพากษาให้ลงโทษฐานพยายามลักทรัพย์ จำเลยและหลบหนีที่คุมขัง จำคุก ๑ ปี ๒ เดือน พ้นโทษแล้ว ต่อมาต้องคำพิพากษาให้ลงโทษฐานลักทรัพย์กำหนดโทษ ๑ ปี ๔ เดือน ๒๑ วัน จำเลยต้องจำยังไม่ครบกำหนดโทษ ได้หลบหนีเรือนจำ มากระทำผิดฐานลักทรัพย์อีก จะเรียกว่า จำเลยรับโทษจำคุกมาแล้ว ตามพ.ร.บ. กักกันผู้มีสันดานเป็นผู้ร้าย มาตรา ๘ + ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ว่า จะเรียกว่า จำเลยเคยรับโทษจำคุกมาแล้ว ๒ ครั้งไม่ได้

โจทก์ฎีกา,

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คำว่า ครั้งในมาตรา ๘ แห่ง พ.ร.บ. กักกัน ฯลฯ นั้นหมายความถึง ครั้ง ตามคำพิพากษา ไม่ใช่ ครั้งแห่งการหลุดพ้นโทษจำคุกมาแล้ว คดีนี้มีเหตุสมควรจะใช้พ.ร.บ. กักกันฯ แก่จำเลย เพราะประพฤติตนเป็นโจรเสมอ นับได้ว่ามีสันดานเป็นผู้ร้าย

พิพากษาแก้ ให้เพิ่มโทษกักกันจำเลย ๔ ปี