คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 619/2497

จำเลยกับพวกพากันตามโคของผู้อื่นที่หายไป พบผู้ตายเชือดโคอยู่ ผู้ตายวิ่งหนี จำเลยไล่ตามและเกิดทำร้ายกันขึ้น ผู้ตายถูกแทง 3 แห่ง ถูกตี 2 แห่ง จำเลยคนหนึ่งมีแผลที่ศีร์ษะโลหิตไหล เช่นนี้จะถือว่าจำเลยมีเจตนาฆ่าผู้ตายเข้าอยู่ในมาตรา 251

โจทย์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานสมคบกันทำร้ายนายมี ถึงแก่ความตายโดยเจตนา

นายพันจำเลยให้การว่า แทงนายมี เพราะนามี จะใช้มีดแทงขณะที่จะจับนายมีในข้อหาฐานลักโคนายสุขและนายจันจำเลยว่า ไม่ได้สมคบด้วย

ศาลชั้นต้นพิพากษาจำคุกจำเลยคนละ ๑๕ ปี ตามมาตรา ๒๔๙

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่าให้ยกฟ้องเฉพาะคดีนายสุขและนายจันจำเลย นอกนั้นยืน

โจทก์และนายพันจำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าจำเลยกับพวกพากันตามโคของนายพรหมมาที่หายไป พบนายมีผู้ตายเชือดโคอยู่ ผู้ตายวิ่งหนี จำเลยทั้ง ๓ วิ่งไล่ตามแล้วเกิดทำร้ายกันขึ้น ปรากฎว่าผู้ตายมีแผลถูกแทง ๓ แห่งที่ชายโครงที่ลิ้นปี และใต้รักแร้ และถูกตี ๒ แห่ง ที่หน้าแข้ง และที่หูนายสุขจำเลย มีแผลที่ศีร์ษะเลือดไหล เช่นนี้จะถือว่า จำเลยมีเจตนาฆ่ายังไม่ถนัดความผิดของจำเลยเข้าอยู่ในมาตรา ๒๕๑ จะว่ากระทำโดยป้องกันไม่ได้ เพราะจำเลยอยู่ด้วยกัน ๓ คนและมีพวกตามมาอีก ๑๐ กว่าคน

พิพากษาแก้ว่าจำเลยมีความผิดตามมาตรา ๒๕๑ จำคุกนายพันจำเลย ๗ ปี นายสุขและนายจันจำเลยคนละ ๓ ปี