คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 642/2489

ชายฉุดคร่าห์หญิงที่เคยอยู่ด้วยกันฉันท์สามีภรรยาแต่มิได้จดทะเบียน โดยเข้าใจว่า ผู้เสียหายยังเป็นภรรยาอยู่ ดังนี้ไม่มีความผิด

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยกับพวกสมคบกันฉุดคร่าห์นางอบไปเพื่อการอนาจาร และวิ่งราวสร้อยคอนางอบ ขอให้ลงโทษ

ศาลชั้นต้นไม่ฟังในข้อวิ่งราว ส่วนในข้อฉุดคร่าห์นั้น พะยานจำเลยแน่นหนาในข้อได้เคยได้เสียกับผู้เสียหาย แม้จะฟังเช่นนี้ผู้เสียหายก็ไม่ใช่ภรรยาจำเลย เมื่อรับว่าได้ฉุดคร่าห์ผู้เสียหายไปจริง จำเลยก็ต้องมีผิด พิพากษาให้ลงโทษจำเลย

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อเท็จจริงในคดีนี้ ฟังได้ว่าจำเลยเคยเป็นสามีผู้เสียหาย ที่จำเลยฉุดคร่าห์ไปก็เพื่อให้ไปอยู่กินด้วยกันตามเดิม แม้ว่าผู้เสียหายจะไม่ได้เป็นภรรยาจำเลยโดยชอบด้วยกฎหมายก็ตาม ก็เรียกได้ว่า ผู้เสียหายเป็นภรรยาจำเลยแต่ไม่ได้จดทะเบียนสมรสเท่านั้น จำเลยไม่มีเจตนากระทำผิดทางอาญา พิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์