คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 643/2490

ของที่ได้มาโดยการกระทำอันเป็นความผิดโดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานนั้นไม่ใช่เป็นของอันได้มาโดยกระทำผิดตามความหมายมาตราแห่งมาตรา 321 ผู้รับของเช่นนั้น จึงไม่มีผิดฐานรับของโจร

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ ๑ รับซื้อยางรถยนตร์จากทหารญี่ปุ่น จำเลยที่ ๒ รับยางรถยนตร์จากจำเลยที่ ๑ โดยรู้ว่าเป็นของร้าย ขอให้ลงโทษจำเลยที่ ๑ ตาม พ.ร.บ.ว่าด้วยการกักคุมตัวบุคคล ฯลฯ ที่เป็นศัตรูต่อสหประชาชาติ และจำเลยที่ ๒ ฐานรับของโจร

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยที่ ๑ ยกฟ้องสำหรับจำเลยที่ ๒

โจรอุทธรณ์สำหรับจำเลยที่ ๒ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกาสำหรับจำเลยที่ ๒

ศาลฎีกาตัดสินว่า ตามพระราชบัญญัติที่กล่าวแล้ว ม. ๔ บัญญัติห้ามมิให้ทำการติดต่อกับบุคคลที่เป็นศัตรูต่อสหประขาชาติ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน จึงเป็นที่เห็นได้ว่าความผิดอยู่ที่ทำการติดต่อกับบุคคลเหล่านั้นโดยไม่ได้รับอนุญาต หาใช่เป็นการกระทำที่เป็นผิดในตัวโดยตรงไม่ ทรัพย์ที่จำเลยที่ ๑ ได้มา จึงมิใช่ทรัพย์อันได้มาโดยการกระทำผิดตาม ม. ๓๒๑ จึงลงโทษจำเลยที่ ๒ ไม่ได้ ยืนตามศาลอุทธรณ์