คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 644/2493

เมื่อศาลล่างทั้งสองเห็นต้องกันว่า เครื่องมือที่ใช้ในการเล่นการพนันอย่างใดไม่ควรริบ โจทก์ฎีกาว่าเป็นของควรริบตาม ก.ม. อาญา ม. 27(1) นั้นเป็นการคัดค้านดุลยพินิจของศาลเป็นฎีกาในข้อเท็จจริงต้องห้าม

โจทก์หาว่าจำเลยสมคบกันเล่นการพนันไพ่ผ่องจีนโดยไม่รับอนุญาต จำเลยรับสารภาพมีปัญาหาสู่ศาลฎีกาเฉพาะแต่ข้อให้ริบของกลางคือ โต๊ะสำหรับรองในการเล่นโดยเฉพาะ ๑ โต๊ะ เก้าอี้นั่งสำหรับเล่น ๖ ตัว และตะเกียงหลอดจุดในการเล่น ๑ ดวง ซึ่งศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์เห็นต้องกันว่า ไม่ควรริบโดยไม่ใช่เครื่องมือที่ใช้ในการเล่นโดยเฉพาะ และศาลอุทธณ์เห็นว่า ศาลมีอำนาจใช้ดุลยพินิจจะริบหรือไม่ก็ได้

โจทก์ฎีกาว่า ของกลาง ๓ สิ่งนี้เป็นของกลางเป็นของควรริบตาม ก.ม.อาญา ม. ๒๗(๑)

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามฎีกาโจทก์ก็ยอมรับว่าเครื่องมือที่ใช้ในการเล่นพนันเป็นของควรริบตาม ก.ม.อาญา ม.๒๗(๑) ซึ่งหมายความว่า ศาลอาจใช้ดุลยพินิจให้ริบหรือไม่ก็ได้ ฎีกาโจทก์จึงเป็นการคัดค้านดุลยพินิจของศาล นับว่าเป็นฎีกาในข้อเท็จจริงต้องห้ามฎีกาตาม ป.ม.วิ.อาญา ม.๒๑๘

ให้ยกฎีกาโจทก์