คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 672/2486

ผู้จัดการห้างหุ้นส่วนสามัญที่จดทเบียนไปทำสัญญาไนนามของห้างหุ้นส่วน ๆ ย่อมมีอำนาดฟ้องคดีเกี่ยวกับสัญญานั้นได้

ห้างหุ้นส่วนสามัญจดทเบียนนั้นแม้ตั้งผู้จัดการไว้สองคน ผู้จัดการแต่ละคนก็มีอำนาดจัดการได้ตามลำพัง

ผู้จัดการห้างหุ้นส่วนสามัญจดทเบียนไปทำสัญญาไนนามของห้างหุ้นส่วนนั้นไม่ตกหยู่ไนบังคับ ม. 801,804 แห่งประมวนแพ่งฯ

สาลไม่สงสัยความแท้จิงของไบมอบอำนาดไห้ฟ้องความและอีกฝ่ายหนึ่งก็ไม่คัดค้านความแท้จิงดังนี้ ไม่ต้องทำตามแบบไน ม. 47 แห่ง ป.ม.วิธีพิจารนาความแพ่ง.

โจทฟ้องจำเลยเรื่องผิดสัญญาซื้อขายแร่ ไนขั้นนี้จำเลยขอไห้สาลชี้ขาดข้อตัดฟ้องก่อน สาลล่างชี้ขาดว่าข้อตัดฟ้องของจำเลยฟังไม่ขั้น

จำเลยดีกา สาลดีกาวินิฉัยข้อตัดฟ้องไนข้อกดหมายดังนี้ ๑. จำเลยว่าโจทไม่มีสิทธิยกเอาสัญญาที่นายอูแลดิงก์ทำไว้กับจำเลยมาฟ้องเพราะไม่มีการตั้งตัวแทนเปนหนังสือตามประมวนแพ่งฯมาตรา ๗๙๖ สาลดีกาเห็นว่าตามหนังสือสัญญาที่โจทฟ้องจำเลยทำสัญญาขายแร่ไห้แก่เมสเจอร์สแอนโก และรับเงินไปจากนายอูแลดงก์แทนเมลเจอแอนด์โก โจทยืนยันว่าจำเลยทำสัญญากับห้างหุ้นส่วนสามัญเมลเจอร์สโจท เพียงเท่านี้โจทก์มีอำนาดฟ้องตามสัญญาได้ คดีไม่ตกหยู่ไนบังคับดังจำเลยอ้าง ๒. จำเลยว่าห้างเมลเจอร์สตั้งผู้จัดการไว้สองคน ผู้จัดการคนเดียวทำหนังสือมอบอำนาดฟ้องความจึงไช้ไม่ได้ สาลดีกาเห็นว่าตามประมวลแพ่งฯ มาตรา ๑๐๓๕ หุ้นส่วนผู้จัดการแต่ละคนจัดการได้ ๓. จำเลยว่าตามมาตรา ๘๐๑ และ ๘๐๘ ตัวแทนรับมอบอำนาดทั่วไปไม่มีสิทธิฟ้องความหรือตั้งผู้อื่นฟ้องความแทนตัวการ สาลดีกาเห็นว่าผู้จัดการห้างหุ้นส่วนซึ่งเปนนิติบุคคลไม่ไช่ตัวแทนรับมอบอำนาตทั่วไปตามมาตรา ๘๐๑ ๔. ไนเรื่องไบมอบอำนาดฟ้องความสาลชั้นต้นชี้ขาดว่า สาลไม่สงสัยว่าไบมอบอำนาดที่โจทอาสัยฟ้องคดีจะไม่เปนไบมอบอำนาดที่แท้จิง ทั้งจำเลยก็มิได้คัดค้านความแท้จิงของไบมอบอำนาดนี้ ไบมาบอำนาดนี้จึงไม่ต้องทำตามแบบที่บัญญัติไว้ไน ป.ม.กดหมายวิธีพิจารนาความแพ่งมาตรา ๔๗ สาลดีกาเห็นว่าสาลชั้นต้นชี้ขาดไว้ชอบแล้ว จึงพิพากสายืนตามสาลล่าง