คดีได้ความว่าจำเลยต่างทำร้ายซึ่งกันและกัน ศาลชั้นต้นพิจารณาเห็นว่าจำเลยที่ ๑ -๒ - ๓ มีผิดตามกฎหมายอาญามาตรา ๒๕๖ พิพากษาจำคุกจำเลยที่ ๒ -๓ คนละ ๓ ปี จำคุกจำเลยที่ ๑ สองปี ลดโทษให้จำเลยที่ ๓ โดยจริตไม่ปรกติตามมาตรา ๕๙ กึ่งหนึ่ง ส่วนจำเลยที่ ๔ ไม่มีผิด
จำเลยทั้ง ๓ อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าบาดแผลที่จำเลยทำร้ายกันได้ความตามคำพยานรักษาบาดแผลว่าบาดแผลสาหัส เพราะรูปหน้าเสียโฉม ที่ว่าเสียโฉมมิปรากฏเหตุผลรายงานตรวจบาดแผลก็มิได้แสดงว่าเสียโฉมอย่างใด จึงฟังไม่ได้ว่าเป็นบาดแผลสาหัสพิพากษาแก้ว่า จำเลยที่ ๑ - ๒ มีผิดตามกฎหมายอาญามาตรา ๒๕๔ ลงโทษจำคุกจำเลยที่ ๑ จำเลยที่ ๒ หนึ่งปีหกเดือน จำเลยที่ ๓ ผิดตามมาตรา ๒๕๔-๔๗ ลงโทษจำคุก ๖ เดือน
โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าปัญหาในข้อบาดแผลถึงสาหัสหรือไม่ มีรายงานชันสูตรบาดแผลและคำผู้รักษาบาดแผลเบิกความยืนยันว่าเป็นบาดแผลสาหัสโดยรูปหน้าเสียโฉม แต่มิได้ให้เหตุผลอย่างใด จะฟังเป็นบาดแผลถึงเสียโฉมไม่ถนัด จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์