คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 690/2509

กำหนดเวลาสองเดือนที่ให้เจ้าหนี้ยื่นคำขอรับชำระหนี้ต่อเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ตามพระราชบัญญัติล้มละลาย มาตรา 91 นั้น นับตั้งแต่วันที่ได้โฆษณาในราชกิจจานุเบกษาหรือวันที่ได้โฆษณาในหนังสือพิมพ์รายวัน แล้วแต่ว่าวันใดเป็นวันที่ได้โฆษณาหลังสุด เพราะกฎหมายให้โฆษณาทั้งสองอย่าง จะนับตั้งแต่วันที่เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์กำหนดไว้ในประกาศมิได้.

โจทก์เป็นเจ้าหนี้ผู้เป็นโจทก์ยื่นคำร้องว่าศาลได้มีคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์จำเลยที่ ๑ เด็ดขาดแล้ว โจทก์ยื่นคำขอรับชำระหนี้ต่อเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ แต่เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ไม่รับคำขอ อ้างว่าโจทก์ยื่นล่วงเลยกำหนดเวลา จึงขอให้ศาลสั่งกลับคำสั่งของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์

เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ของลูกหนี้คัดค้านว่าโจทก์มิได้ยื่นคำขอรับชำระหนี้ภายใน ๒ เดือน นับแต่วันที่เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์โฆษณาคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์เด็ดขาด

ศาลชั้นต้นไต่สวนแล้วสั่งยกคำร้องของโจทก์

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า กำหนดเวลาที่ให้เจ้าหนี้ยื่นคำขอรับชำระหนี้นั้น พระราชบัญญัติล้มละลายกำหนดไว้สองเดือนนับตั้งแต่วันโฆษณาในราชกิจจานุเบกษาและในหนังสือพิมพ์รายวัน มิใช่สองเดือนตามที่เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์กำหนดไว้ในประกาศอย่างในคดีนี้ คดีนี้เริ่มโฆษณาในราชกิจจานุเบกษาวันที่ ๑๓ เมษายน ๒๕๐๘ ส่วนการโฆษณาในหนังสือพิมพ์รายวันไม่ปรากฏในคำคัดค้านว่าเมื่อใด แต่แม้จะก่อนนั้นก็ต้องถือวันโฆษณาครั้งหลังสุด เพราะกฎหมายให้กระทำทั้งสองอย่าง เมื่อนับเช่นนี้แล้ว คำขอรับชำระหนี้ของโจทก์ยังไม่พ้นเวลาสองเดือน

จึงพิพากษากลับ ให้เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ของลูกหนี้รับคำขอรับชำระหนี้ของโจทก์ แล้วดำเนินการต่อไป.