คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 695/2490

เช่ากันและมีการเลิกสัญญาเช่าโดยชอบ ก่อนใช้ พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าฯ 2489 แล้ว ย่อมนำ พ.ร.บ. ควบคุมค่าเช่าฯ 2489 และ 2490 ไปใช้บังคับไม่ได้

โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยออกจากที่เช่า

จำเลยให้การว่าได้เช่าเป็นที่อยู่อาศัยเป็นส่วนใหญ่ย่อมได้รับความคุ้มครอง พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าฯ ๒๔๘๖ - ๒๔๘๘ และ ๒๔๘๙

ศาลชั้นต้นงดสืบพะยาน และพิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์ เห็นว่าที่ศาลชั้นต้นงดสืบพะยานไม่ให้คู่ความนำสืบข้อเท็จจริงในประเด็นสำคัญไม่ชอบ และคดีนี้เป็นการเช่าและบอกเลิกการเช่าในระหว่างใช้ พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ๒๔๘๖ และ ๒๔๘๘ ฉะนั้นจะนำ พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าฯ ๒๔๘๙ ไปใช้บังคับคดีไม่ได้ จึงพิพากษายกคำพิพากษาศาลชั้นต้นให้ดำเนินการพิจารณาพิพากษาใหม่

จำเลยฎีกามีใจความว่า เวลานี้มี พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าฯ ๒๔๘๙ ออกมาคุ้มครองผู้เช่าให้ได้รับผลแล้ว

ศาลฎีกาเห็นว่า พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าฯ ๒๔๘๙ ไม่มีผลบังคับย้อนถอยหลัง จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์