โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้อาวุธปืนยิงและตีผู้อื่น ขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 80, 295 พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ. 2490 มาตรา 7, 72 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2510 มาตรา 3
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 80, 295 พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิดดอกไม้เพลิงและสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ. 2490 มาตรา 7, 72 แก้ไขเพิ่มเติม(ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2510 มาตรา 3 ให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 80 ซึ่งเป็นบทหนัก จำคุกจำเลยมีกำหนด 10 ปี จำเลยให้การรับสารภาพชั้นสอบสวนเป็นประโยชน์แก่การพิจารณาลดโทษให้ 1 ใน 3คงจำคุกจำเลยมีกำหนด 6 ปี 8 เดือน ของกลางริบ
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า กรณีนี้ปืนที่จำเลยใช้ยิงผู้เสียหายอาจจะลั่นหรืออาจจะไม่ลั่นก็ได้ ทั้งกรณีก็ยังมีเหตุผลที่เชื่อได้ว่าจำเลยได้เคยรู้มาก่อนแล้วว่ากระสุนนั้นอาจจะลั่นได้ด้วยจำเลยจึงมีความผิดตามมาตรา 288, 80
พิพากษานอกจากที่แก้ให้ลงโทษกระทงหนัก คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์