คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 726/2496

การป่วยเป็นโรคลมจุกเสียดไม่ใช่โรคระบาดดังประมวลแพ่งฯมาตรา 1663 บัญญัติไว้ ฉะนั้นแม้ผู้ป่วยใกล้จะตาย ก็ย่อมจะทำพินัยการมด้วยวาจา ไม่ได้./

โจทก์ฟ้องขอแบ่งมรดกนางหลี ผู้เป็นยาย

จำเลยต่อสู้ว่า นางหลีได้ทำพินัยกรรมด้วยวาจาเกี่ยวกับการป่วยไข้โดยปัจจุบันทันด่วน ทำขึ้นในภาวะฉุกเฉิน โจทก์มี ส่วนตามพินัยกรรม์นั้นแล้วจะเอาเกินไม่ได้

ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า พินัยกรรมที่กล่าวเป็นโมฆะพิพากษาให้แบ่งมรดกนางหลีให้โจทก์ตามฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาพิจารณาแล้ว สงสัยไม่เชื่อว่า นางหลีได้ทำนัยกรรม์ด้วยวาจาดังศาลชั้นต้นวินิจฉัยมา และยังเห็นว่าการป่วย เป็นโรคลมจุกเสียด ก็ไม่ใช่โรคระบาดดัง ป.ม.แพ่งฯมาตรา ๑๖๖๓ บัญญัติไว้ จะยึดเอาเหตุเพียงว่า ผู้ใดป่วยไข้ใกล้จะ ตายย่อมทำพินัยกรรมด้วยวาจาได้ แม้เป็นการป่วยไข้ด้วยโรคธรรมดา เช่นคดีนี้แล้ว คำว่าโรคระบาดในมาตรานี้ ก็ไร้ความหมายจึงเป็นพินัยกรรมที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย.

จึงพิพากษายืน,