คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 729/2492

จำเลยยื่นคำร้องว่าโจทก์ฟ้องผิดศาล ขอให้ศาลไต่สวนเรื่องทรัพย์ที่โจทก์ฟ้องว่าจะอยู่ในเขตศาลหรือไม่ เมื่อศาลไต่สวนแล้วเห็นว่าทรัพย์ที่ฟ้องอยู่ในเขตศาลนั้น และให้ดำเนินการพิจารณาต่อไปดังนี้ คำสั่งของศาลเช่นว่านี้ เป็นคำสั่งระหว่างพิจารณาและไม่ใช่กรณีที่ศาลวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายเบื้องต้นตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 24จำเลยจะฎีกาคำสั่งเช่นว่านี้ไม่ได้ เป็นการต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 226(1)

โจทก์ฟ้องจำเลยต่อศาลจังหวัดปากพนัง ขอให้ศาลพิพากษาว่านารายพิพาทเป็นกรรมสิทธิ์ของโจทก์ และให้ขับไล่จำเลยและบริวารจำเลยยื่นคำร้องในวันเดียวกับวันยื่นคำให้การว่า นาพิพาทอยู่ในจังหวัดสงขลา โจทก์ฟ้องผิดศาล ขอให้ศาลไต่สวน ศาลชั้นต้นไต่สวนแล้วเห็นว่า โจทก์มีใบเสร็จเสียเงินบำรุงท้องที่มาแสดงเพื่อความเหมาะสม เมื่อที่ดินเสียเงินบำรุงท้องที่แก่ท้องที่ใด อันเป็นประโยชน์แก่ท้องที่นั้นแล้วก็ควรดำเนินคดีเกี่ยวกับที่ดินในท้องที่นั้นตั้งอยู่ จึงให้ดำเนินคดีต่อไป

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าคำสั่งศาลชั้นต้นเป็นคำสั่งระหว่างพิจารณา จึงให้ยกอุทธรณ์

จำเลยฎีกาว่า จำเลยมีสิทธิอุทธรณ์ได้ ไม่ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 24

ศาลฎีกาเห็นว่า คำสั่งศาลชั้นต้นเป็นคำสั่งระหว่างพิจารณาและไม่ใช่กรณีที่ศาลชั้นต้นวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายเบื้องต้นตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 24 ฎีกาจำเลยต้องห้ามตาม มาตรา 226(1)

ให้ยกฎีกาจำเลยเสีย