คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 729/2492

จำเลยยื่นคำร้องว่าโจทก์ฟ้องผิดศาล ขอให้ศาลไต่สวนเรื่องทรัพย์ที่โจทก์ฟ้องว่าจะอยู่ในเขตต์ศาลหรือไม่ เมื่อศาลไต่สวนแล้วเห็นว่าทรัพย์ที่ฟ้องอยู่ในเขตต์ศาลนั้น และให้ดำเนินการพิจารณาต่อไปดังนี้ คำสั่งของศาลเช่นว่านี้ เป็นคำสั่งระหว่างพิจารณาและไม่ใช่กรณีที่ศาลวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายเบื้องต้นตาม ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา 24 จำเลยจะฎีกาคำสั่งเช่นว่านี้ไม่ได้ เป็นการต้องห้ามตาม ป.ม.วิ.แพ่ง มาตรา 226 (1).

โจทก์ฟ้องจำเลยต่อศาลจังหวัดปากพนัง ขอให้ศาลพิจารณาว่า นารายพิพาทเป็นกรรมสิทธิของโจทก์ และให้ขับไล่จำเลยและบริวาร จำเลยยื่นคำร้องในวันเดียวกับวันยื่นคำให้การว่า นาพิพาทอยู่ในจังหวัดสงขลา โจทก์ฟ้องผิดศาล ขอให้ศาลไต่สวน ศาลชั้นต้นไต่สวนแล้วเห็นว่า โจทก์มีใบเสร็จเสียเงินบำรุงท้องที่มาแสดงเพื่อความเหมาะสม เมื่อที่ดินเสียเงินบำรุงท้องที่แก่ท้องที่ใด อันเป็นประโยชน์แก่ท้องที่นั้นแล้ว ก็ควรดำเนินคดีเกี่ยวกับที่ดินในท้องที่นั้นตั้งอยู่ จึงให้ดำเนินคีดต่อไป

จำเลยอุทธรณ์ จำเลยมีสิทธิอุทธรณ์ได้ ไม่ต้องห้ามตาม ป.ม.วิ.แพ่ง มาตรา ๒๔

ศาลฎีกาเห็นว่า คำสั่งศาลชั้นต้นเป็นคำสั่งระหว่างพิจารณา และไม่ใช่กรณีที่ศาลชั้นต้นวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายเบื้องต้น ตาม ป.ม.วิ.แพ่ง มาตรา ๒๔ ฎีกาจำเลยต้องห้ามตาม มาตรา ๒๒๖ (๑).

ให้ยกฎีกาจำเลยเสีย