คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 730/2489

การที่ผู้รับพินัยกรรมลงชื่อเป็นพะยานในพินัยกรรมนั้น ไม่ทำให้พินัยกรรมเป็นโมฆะไปทั้งฉบับ คงตกเป็นโมฆะฉะเพาะส่วนที่เกี่ยวกับพะยานคนนั้นเท่านั้น

คดีนี้ โจทก์ฟ้องขอให้ศาลสั่งทำลายพินัยกรรม์

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์วินิจฉัยกันว่า พินัยกรรม์ฉบับนี้ นางเทพผู้ตายได้ทำขึ้นโดยสุจริต แม้จะปรากฎว่านายม้อ พะยานโจทก์ผู้ลงชื่อในพินัยกรรม์คนหนึ่งเป็นผู้ได้รับทรัพย์บางสิ่งตามพินัยกรรม์ ก็ไม่ทำให้พินัยกรรม์เป็นโมฆะไปทั้งฉบับพิพากษายกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกา คงมีปัญหาข้อกฎหมายมาสู่ศาลฎีกาเพียงว่าผู้รับประโยชน์ลงชื่อเป็นพะยานในพินัยกรรม์นั้น จะทำให้พินัยกรรม์เป็นโมฆะไปทั้งหมดหรือไม่

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า การที่นายม้อผู้รับประโยชน์ในพินัยกรรมได้ลงชื่อเป็นพะยานด้วยนั้น ไม่ทำให้ให้พินัยกรรม์เสียทั้งฉะบับ เพราะมาตรา ๑๗๐๕ บัญญัติว่า พินัยกรรม์หรือข้อกำหนดในพินัยกรรมนั้น ถ้าได้ทำขึ้นขัดต่อบัญญัติแห่ง ม.๑๖๕๓ เป็นโมฆะ หมายความแต่ฉะเพาะข้อกำหนดพินัยกรรม์ซึ่งเกี่ยวแก่นายม้อผู้ลงชื่อเป็นพะยานเท่านั้น ฎีกาโจทก์ฟังไม่ขึ้น จึงพิพากษายืน