ได้ความว่า จำเลยมีน้ำสุราเถื่อน ๒๐ เซ็นติลิตร์กับถูกแป้งเชื้อสุราเถื่อน ๖๐ ถูกไว้เพื่อต้มกลั่นสุราโดยมิไดรับอนุญาต ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลย ตามพระราชบัญญัติภาษีชั้นในจุลศักราช ๑๒๔๘ มาตรา ๓๘ แก้ไขเพิ่มเติม ๒๔๗๖ มาตรา ๗-๘ และพระราชบัญญัติภาษีชั้นใน (ฉบับที่ ๔) พ.ศ.๒๔๘๖ มาตรา ๑๖-๑๙ ให้รวมปรับ ๕๐ บาท
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่า มาตรา ๓๘ แห่งพระราชบัญญัติภาษีชั้นใน จุลศักราช ๑๒๔๘ ได้ถูกยกเลิกโดยพระราชบัญญัติภาษีชั้นใน แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.๒๔๗๖ มาตรา ๗ แล้วให้ปรับ ๑๖๐ บาท
จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่า การที่จำเลยมีน้ำสุราเพียง ๖๐ เซ็นติลิตร และมีลูกแป้ง ๖๐ ลูกนั้น จะเอาผิดจำเลยตามพระราชบัญญัติภาษีชั้นในจุลศักราช ๑๒๔๘ มาตรา ๓๘ ไม่ได แม้จำเลยจะรับว่ามีไว้เพื่อต้มกลั่นทำน้ำสุราก็ดี แต่เป็นผิดตามพระราชบัญญัติภาษีชั้นในแก้ไขเพิ่มเติม ๒๔๗๖ มาตรา ๘ ซึ่งมีโทษปรับไม่เกิน ๑๖๐ บาท ส่วนการมีลูกแป้ง ๖๐ ลูกเป็นผิดตามพระราชบัญญัติ ภาษีชั้นใน พ.ศ.๒๔๘๖ มาตรา ๑๖ ซึ่งมีโทษปรับไม่เกิน ๒๐๐ บาท พิพากษาแก้ศาลอุทธรณ์ให้ลงโทษจำเลยตามบทกฎหมายที่กล่าวแล้ว