คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 740/2492

ศาลชั้นต้นจำคุกจำเลย 7 ปี 6 เดือน ตามมาตรา 249 ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยกระทำการป้องกัน แต่เกินสมควรแก่เหตุตามมาตรา 249, 53 จำคุก 1 ปี แต่ให้รอการลงอาญาไว้ ดังนี้ เป็นการแก้มาก โจทก์ฎีกาในข้อเท็จจริงได้.

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญา มาตรา ๒๔๙ จำเลยให้การรับสารภาพ ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามฟ้อง จำคุก ๑๕ ปี ลดฐานรับสารภาพกึ่งหนึ่ง คงจำคุก ๗ ปี ๖ เดือน ศาลอุทธรณ์ฟังว่าจำเลยกระทำโดยป้องกันแต่เกินสมควร ซึ่งมีผิดตามมาตรา ๒๔๙,๕๓ จำคุก ๒ ปี ลดฐานรับสารภาพกึ่งหนึ่ง คงจำคุก ๑ ปี แต่ให้รอการลงอาญาไว้

โจทก์ฎีกา,

ศาลฎีกาเห็นว่า เป็นการแก้มาก โจทก์ฎีกาในข้อเท็จจริง ข้อเท็จจริงคงฟังได้ว่า จำเลยฆ่าคนโดยไม่เจตนา

พิพากษาแก้ให้จำคุกจำเลยตามมาตรา ๒๕๑ จำคุก ๑๐ ปี ลดฐานรับสารภาพกึ่งหนึ่ง คงจำคุก ๕ ปี