คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 753-754/2496

เช่าห้องเขาโดยผู้เช่าตลอดทั้งครอบครัว ได้อาศัยหลับนอนทำครัวหุงหาอาหารกินอยู่ในห้องเช่านั้นส่วนตัวผู้เช่าทำการขายทองรูปพรรณและกาแฟเป็นการค้าเล็กๆ น้อยๆ ดังนี้ถือว่า ผู้เช่าใช้ห้องพิพาทเป็นที่อยู่อาศัยเป็นส่วนใหญ่ ไม่ใช่อยู่อาศัยเพื่อควบคุมการค้าจึงเป็นเคหะได้รับความคุ้มครองตาม พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯลฯ

โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยทั้งสองสำนวนออกจากบ้านเช่าของโจทก์ที่ตำบลตลาดหลวง อำเภอเมืองอ่างทอง ฯลฯ

ศาลชั้นต้นเห็นว่า จำเลยทั้งสองทำการค้าเล็ก ๆ น้อย ๆ จำเลยและครอบครัวได้อาศัยอยู่ในห้องพิพาทเป็นประจำ เป็นสำคัญ จำเลยไม่ได้อยู่อาศัยเพื่อควบคุมการค้า ห้องพิพาทเป็นเคหะตามความหมายของพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า ฯลฯ จึงพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาประชุมปรึกษา ข้อเท็จจริงตามศาลล่างทั้งสองฟังมามีว่า จำเลยตลอดทั้งครอบครัวได้อาศัยหลับนอน ทำครัวหุงหาอาหารกินอยู่ในห้องรายพิพาทกันนี้ ส่วนจำเลยทำการขายทองรูปพรรณและกาแฟเป็นการค้าเล็ก ๆ น้อย ๆ จำเลยไม่ได้มาอยู่อาศัยเพื่อควบคุมการค้าจำเลยใช้ห้องพิพาทเป็นที่อยู่อาศัยเป็นส่วนใหญ่หรือสำคัญกว่าการค้าศาลฎีกาเห็นว่าข้อเท็จจริงได้ความดังนี้ ก็ต้องฟังว่าจำเลยใช้ห้องรายพิพาทเป็นเคห สถานที่อยู่อาศัย อยู่ในความคุ้มครองของพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า ฯลฯ จึงพร้อมกันพิพากษายืน