คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 766/2485

ฟ้องหาว่าปลอมหนังสือ ใช้หนังสือปลอม ตามรูปเรื่องที่ว่าจำเลยออกใบอนุญาตไพ่จากปลายขั้วที่แท้ก็มี จากปลายขั้วที่ปลอมก็มี โดยกล่าวฟ้องว่าจำเลยออกใบอนุญาตไพ่ปลอมโดยไม่มีต้นขั้ว แต่บางคราวได้เขียนต้นขั้วในแบบพิมพ์ที่แท้จริงและฉีกเอาปลายขั้วที่แท้จริงนั้นใช้ออกใบอนุญาตอื่นโดยไม่มีต้นขั้วต่อไป ถ้าลำพังแต่อ่านฟ้องกับบัญชีของกลางท้ายฟ้องแล้วไม่แจ้งชัดว่าต้องหาว่าปลอมฉบับไหน หรือใช้หนังสือปลอมฉบับไหน มิได้กล่าวให้เข้าใจข้อหาได้ ดังนี้ เป็นฟ้องเคลือบคลุม. ฟ้องหาว่าจำเลยยักยอกค่าใบอนุญาตไพ่ 800 บาทเศษ โดยไม่ได้บรรยายว่ายักยอกค่าใบอนุญาตไพ่รายใด ใครเป็นผู้ได้รับใบอนุญาต แต่ดูฟ้องประกอบกับบัญชีท้ายฟ้องพอทราบได้ว่าจำเลยต้องหาว่ายักยอกตามที่มีหลักฐานตามบัญชี และศาลลงโทษเฉพาะรายที่พิพาทได้ความนี้ รายอื่นมิได้ลงโทษ เพียงเท่านี้ไม่กระทำให้เป็นฟ้องเคลือบคลุม โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยยักยอกมาก เมื่อพิจารณาได้ความว่ายักยอกแต่น้อยกว่าที่หา ก็ไม่เข้าเกณฑ์ที่ว่าทางพิจารณาต่างกับฟ้อง

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยที่ ๑ มีหน้าที่เขียนใบอนุญาตการพนัน จำเลยที่ ๒ เป็นผู้ออกใบอนุญาต จำเลยสมคบกันใช้ตรากรมตำรวจปลอมประทับปลายขั้วแบบพิ่มพ์ใบอนุญาตการพนันไพ่ปลอม ตรงประจำต่อจำเลยได้ออกใบอนุญาตปลอมโดยไม่มีต้นขั้วแต่บางคราวได้เขียนต้นขั้วในแบบพิมพ์ที่แท้จริงและฉีกเอาปลายขั้วที่แท้จริงนั้นใช้ออกใบอนุญาตรายอื่นโดยไม่มีต้นขั้วต่อไป กับเรียกค่าคำร้องและค่าธรรมเนียมใบอนุญาตแล้วยักยอกไว้เสีย ๘๐๐ บาทเศษ ขอให้ลงโทษ จำเลยให้การปฏิเสธ ศาลชั้นต้นพิจารณาพิพากษายกฟ้องโจทก์

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าข้อหาฐานปลอมหนังสือหรือใช้หนังสือปลอม โจทก์ไม่ได้บรรยายให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้เป็นฟ้องไม่สมบูรณ์ ส่วนข้อหาฐานยักยอกที่โจทย์ฟ้องว่าจำเลยยักยอก ๘๐๐ บาทเศษ แต่ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยยักยอกน้อยกว่า ไม่ใช่เรื่องข้อเท็จจริงตามที่ปรากฏในทางพิจารณาต่างกับฟ้อง เห็นว่าเฉพาะจำเลยที่ ๑ มีความผิดฐานยักยอกค่าใบอนุญาตไพ่ ๑๓ ฉบับ ๆ ละ ๖ บาท เป็นเงิน ๗๘ บาท และใช้ดวงตราปลอม จึงพิพากษาแก้ศาลชั้นต้นว่าจำเลยที่ ๑ ผิดต่อกฎหมายอาญามาตรา ๑๓๑ กระทงหนึ่ง ผิดมาตรา ๒๑๓ อีกกระทงหนึ่ง และให้ใช้ค่าใบอนุญาต ๗๘ บาทแก่รัฐบาล ดวงตราและใบอนุญาตที่ประทับดวงตราของกลางให้ทำลาย

โจทก์และจำเลยที่ ๑ ฎีกา.

ศาลฎีกาเห็นว่า ฎีกาโจทก์ว่าข้อหาฐานปลอมหนังสือ ใช้หนังสือปลอมตามฟ้องไม่เคลือบคลุมนั้น ในข้อนี้ลำพังแต่อ่านฟ้องและบัญชีของกลางท้ายฟ้องแล้ว ไม่แจ้งชัดว่าจำเลยต้องหาว่าปลอมหนังสือฉบับไหนเพราะตามรูปเรื่องจำเลยที่ ๑ ออกใบอนุญาตไพ่จากปลายขั้วที่แท้ก็มี จากปลายขั้วที่ปลอมก็มี ซึ่งโจทก์มิได้กล่าวให้เข้าใจข้อหาได้เลย จึงเห็นพ้องกับศาลล่างว่าเป็นฟ้องเคลือบคลุม.

ฎีกาจำเลยที่ ๑ ที่เถียงว่าฟ้องโจทก์ไม่ได้บรรยายว่าจำเลยยักยอก ค่าใบอนุญาตไพ่รายใด ใครเป็นผู้ได้รับใบอนุญาต เห็นว่าเมื่อดูฟ้องประกอบกับบัญชีท้ายฟ้อง ก็พอทราบได้ว่าจำเลยต้องหาว่ายักยอกตามที่มีหลักฐานบัญชีหมาย ๒ จริงอยู่ฟ้องโจทก์กล่าวว่าจำเลยยักยอก ๘๐๐ บาทเศษ แต่มิได้กล่าวว่าเป็นรายใดบ้าง แต่รายอื่นศาลก็มิได้ลงโทษเพียงเท่านี้ไม่กระทำให้ฟ้องโจทก์เรื่องยักยอกเคลือบคลุมไปทั้งหมด

การที่โจทก์หาว่าจำเลยยักยอกมาก แต่ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยยักยอกน้อยกว่าจำนวนที่หา ไม่เข้าเกณฑ์ว่าทางพิจารณาต่างกับฟ้อง เพราะคงได้ความตามฟ้องเหมือนกัน.

ในเรื่องจำเลยที่ ๑ มีดวงตราและใช้ดวงตรานั้น พฤติการณ์ทั้งหลายแสดงว่าการทุจริตคิดเบียดบังเอาเงินค่าใบอนุญาตไพ่นี้จำเลยต้องใช้ดวงตราปลอม ในการกระทำผิด

จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์