คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 775/2509

ผู้ตายและจำเลยต่างเสพสุรามึนเมาแล้วเกิดท้าทายวิวาทกัน จำเลยเตะผู้ตายถูกตรงท้องน้อยขณะที่ผู้ตายวิ่งเข้าไปหาจำเลย เมื่อผู้ตายเซห่างออกไป จำเลยก็มิได้ตามไปเตะซ้ำ ครั้นเมื่อผู้ตายวิ่งเข้าไปหาจำเลย จำเลยจึงเตะซ้ำอีก การกระทำเช่นนั้นส่อให้เห็นเจตนาของจำเลยได้ชัดว่ามิได้ตั้งใจจะฆ่าผู้ตาย ดังนี้ จำเลยจึงมีความผิดฐานฆ่าผู้อื่นตายโดยไม่มีเจตนา ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 290.

คดีนี้ โจทก์ฟ้องว่าจำเลยได้ใช้กำลังกายเตะถีบทำร้ายร่างกายนางประยงค์ ชมภู หลายครั้ง ถูกที่บริเวณท้องน้อย โดยเจตนาจะฆ่าให้ตาย ต่อมานางประยงค์ถึงแก่ความตายเพราะพิษบาดแผลที่จำเลยทำร้าย ขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๘๘

จำเลยให้การปฏิเสธ แต่เมื่อสืบพยานโจทก์ไปได้ ๒ ปากแล้ว จำเลยกลับให้การรับสารภาพแต่จำเลยไม่มีเจตนาฆ่านางประยงค์

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วเห็นว่าจำเลยไม่มีเจตนาฆ่านางประยงค์ พิพากษาว่าจำเลยมีความผิดฐานฆ่าผู้อื่นโดยไม่เจตนาตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๙๐ ลดรับแล้วคงจำคุก ๕ ปี ๔ เดือน

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น

โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๘๘

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า กรณีเรื่องนี้เกิดจากผู้ตายและจำเลยต่างเสพสุรามึนเมาแล้วเกิดท้าทายวิวาทกัน จำเลยเตะผู้ตายขณะที่ผู้ตายวิ่งเข้าไปหาจำเลย เมื่อผู้ตายเซห่างออกไปจำเลยก็มิได้ตามไปเตะซ้ำ ครั้นเมื่อผู้ตายวิ่งเข้าไปหาจำเลย จำเลยจึงเตะซ้ำอีก ฉะนั้น จึงเห็นได้ชัดว่าจำเลยน่าจะมิได้ตั้งใจเตะให้ถูกตรงไหน รูปเรื่องน่าจะเป็นกรณีผู้ตายวิ่งเข้าไปหาจำเลย จำเลยก็เตะเอาเท่านั้น รูปคดีจึงยังไม่พอจะถือว่าจำเลยน่าจะเล็งเห็นผลแห่งการกระทำดังโจทก์ฎีกาขึ้นมา พิพากษายืน.