คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 792/2493

ศาลพิพากษายกฟ้องเพราะดจทก์มิได้ยื่นบัญชีระบุพยานนั้น ถือว่าพยานหลักฐานของโจทก์ต้องห้ามมิให้รับฟังตาม ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา 87(2) อันเป็นเหตุให้ศาลวินิจฉัยประเด็นแห่งคดีว่า คำฟ้องโจทก์ไ่ม่มีพยานหลักฐานสนับสนุน

โจทก์จะมารื้อฟ้องขึ้นใหม่อีกไม่ได้ คดีต้องห้ามตาม ป.ม.ว.แพ่งมาตรา 148

โจทก์ฟ้องขอให้ศาลสั่งแสดงว่าที่ดินเนื้อที่ ๙ ไร่เศษ ในจำนวนเนื้อที่นาโฉนดที่ ๙๑๕ เป็นของโจทก์ และกล่าวในฟ้องว่าเรื่องนี้โจทก์ได้ฟ้องจำเลยไว้ต่อศาลครั้งหนึ่งแล้ว ศาลพิพากษายกฟ้อง โดยโจทก์มิได้ยื่นบัญชีระบุพยาน จึงขอให้ศาลวินิจฉัยใหม่

ศาลชั้นต้นไม่รับฟ้องโดยถือว่า ต้องห้ามตาม ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา ๑๔๘

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ในคดีเดิมนั้น พยานหลักฐานของฝ่ายโจทก์ต้องห้ามมิให้ศาลรับฟังตามมาตรา ๘๗(๒) วิธีพิจารณาความแพ่ง อันเป็นเหตุให้ศาลวินิจฉัยประเด็นแห่งคดีว่า คำฟ้องโจทก์ไม่มีพยานหลักฐานสนับสนุน พิพากษายกฟ้องโจทก์ คดีถึงที่สุดแล้ว โจทก์จะมารื้อฟ้องขึ้นใหม่เพื่อเป็นโอกาสให้ได้เสมอพยนหลักฐานที่ต้องห้ามรับฟับในคดีก่อนนั้นหาได้ไม่ ต้องห้ามตามมาตรา ๑๔๘

จึงพิพากษายืน