คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 823/2493

จำเลยกับผู้ตายเดินมาด้วยกัน พอมาระหว่างทางเวลากลางคืนผู้ตายเอาไม้ตะพดตีจำเลยก่อน แล้วยังตีจำเลยอีก 2-3 ที จำเลยจึงเอามีดปลายแหลมแทงชุ่ยไป 2-3 ทีบ้างถูกผู้ตาย ดังนี้ ถือว่าเป็นการต่อต้านในเวลาฉุกละหุกฉุกเฉิน เป็นการกระทำที่พอสมควรแก่เหตุ ควรได้รับยกเว้นโทษตาม กฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 50

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนตายตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 249

จำเลยต่อสู้ว่า กระทำโดยป้องกันตัว

คดีได้ความว่า จำเลย นายเปี่ยม นายโหมด นายแก้ว นายขวัญ ต่างกลับจากกิจธุระเดินทางร่วมกันมา มาระหว่างทางนายเปี่ยมเอาไม้ตะพดตีจำเลยถูกต้นคอ 1 ที จำเลยเซไป แล้วจำเลยถามนายเปี่ยมว่า ตีทำไมและจำเลยชักมีดออกมา นายแก้วเข้าจับมือจำเลย นายเปี่ยมตีซ้ำ จำเลยหลบและสบัดหลุดจากมือนายแก้ว นายเปี่ยมเข้าตีจำเลยอีกจำเลยจึงเอามีดแทงชุ่ยไป นายเปี่ยมตีจำเลยอีก 2-3 ที จำเลยก็แทงชุ่ยไปอีก 2-3 ที แล้วจำเลยวิ่งหนี นายเปี่ยมทรุดนั่งลงขาดใจตาย

ศาลชั้นต้นเห็นว่า นายเปี่ยมใช้ตะพดตีจำเลย จำเลยใช้มีดเป็นการป้องกันตัวเกินสมควรแก่เหตุ พิพากษาลงโทษ จำเลยตามมาตรา 249, 53 จำคุก 5 ปี

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า การกระทำของจำเลยหาเกินสมควรแก่เหตุพิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยใช้มีดปลายแหลมแทงต่อต้านการระดมตีด้วยไม้ตะพดไปในเวลาฉุกละหุกฉุกเฉินเช่นนั้น เป็นการกระทำที่พอสมควรแก่เหตุ ตามมาตรา 50

พิพากษายืน