โจทก์ฟ้องว่าเมื่อวันที่ ๒๕ ธันวาคม ๒๔๙๘ เวลากลางวัน จำเลยได้ซื้อสลากกินรวบจากผู้จัดการให้มีการเล่น ๑ เลข ๆ ๓๙๗ ราคา ๑๐ บาท เพื่อถูกรางวัล ๕๐๐๐ บาท จากผู้จัดให้มีการเล่นโดยอาศัยเลขท้าย ๓ ตัวของรางวัลที่ ๑ ของรัฐบาลงวดวันที่ ๒๕ ธันวาคม ๒๔๙๘ เป็นเลขถูก อันเป็นการผิด พ.ร.บ.การพนัน พ.ศ. ๒๔๗๘ พนันเอาทรัพย์สินกัน แต่หากจำเลยไปซื้อเลข จากเจ้าพนักงานซึ่งนับว่ามีเหตุพ้นวิสัยมาขัดขวางมิให้จำเลยซื้อสลากกินรวบจากผู้จัดการเล่นได้สำเร็จ เหตุเกิดที่ตำบล เกาะคา อำเภอเกาะคา จังหวัดลำปาง จึงขอให้ศาลลงโทษจำเลยฐานพยายามเล่นสลากกินรวบ
จำเลยให้การรับสารภาพตามฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ยกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ตัดสินยกฟ้องยืนตามศาลชั้นต้น
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า การพนันสลากกินรวบต้องมี ๒ ฝ่าย คือผู้แทงฝ่ายหนึ่ง และผู้รับกินรับใช้อีกฝ่ายหนึ่งตกลงเล่นการ พนันสลากกินรวบกัน ในกรณีนี้มีแต่จำเลยฝ่ายเดียวที่เจตนาจะเล่น ฝ่ายเจ้าพนักงานไม่มีเจตนาจะเล่น จึงไม่อาจเป็น การเล่นการพนันสลากกินรวบได้ จึงพิพากษาให้ยกฟ้องยืนตามศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์.