คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 834/2491

คำว่าปริมาณใน พ.ร.บ.สำรวจและห้ามกักกันข้าว 2489 มาตรา 5 หมายถึงจำนวน

ฟ้องกล่าวแต่เพียงว่า จำเลยบังอาจกักกันข้าวไว้ประมาณ 1260 กิโลกรัม คำว่าประมาณกลายเป็นไม่ใช่ยืนยันว่า จำเลยกักกันข้าวไว้เกิน 1000 กิโลกรัม ดังนี้ จึงไม่เป็นฟ้องที่ถูกต้องตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา 158 ลงโทษจำเลยไม่ได้

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยกักกันข้าวสารประมาณ ๑๒๕๐ กิโลกรัมไว้ในเขตต์ที่เจ้าหน้าที่ห้ามกักกันข้าว ขอให้ลงโทษ จำเลยให้การปฏิเสธ ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยมีข้าวสารเพียง ๘ กระสอบ ยังไม่มีผิดตามฟ้อง พิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยมีข้าวสาร ๑๒ กระสอบ เกิน ๑๐๐๐ กิโลกรัม แต่ฟ้องโจทก์ไม่ยืนยันว่า จำเลยไม่มีหนังสืออนุญาตตาม พ.ร.บ.สำรวจและห้ามกักกันข้าว ๒๔๘๙ มาตรา ๕, ๗ จึงเอาผิดแก่จำเลยไม่ได้ พิพากษายืนในข้อยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า พ.ร.บ.สำรวจและห้ามกักกันข้าว ๒๔๘๙ มาตรา ๕ ว่า ข้าวอย่างอื่นนอกจากข้าวเปลือกมีไว้ในครอบครองได้ปริมาณไม่เกิน ๑๐๐๐ กิโลกรัม คำว่าปริมาณหมายถึงจำนวน คือจำนวนไม่เกิน ๑๐๐๐ กิโลกรัม ถ้าจะเอาผิดแก่จำเลย ฟ้องต้องยืนยันว่า จำเลยกักกันข้าวไว้เกิน ๑๐๐๐ กิโลกรัม แต่ฟ้องกล่าวแต่เพียงว่า จำเลยบังอาจกักกันข้าวไว้ประมาณ ๑๒๖๐ กิโลกรัม คำว่าประมาณกลายเป็นไม่ใช่ยืนยัน เพราะความจริงจำนวนอาจต่ำกว่า ๑๐๐๐ กิโลกรัม ฟ้องของโจทก์จึงเป็นฟ้องไม่ถูกต้องตาม ป.ม.วิ.อาญา มาตรา ๑๕๘

พิพากษายืน