คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 842/2497

ผู้เช่าอยู่ต่างจังหวัดได้เช่าห้องพิพาทไว้เป็นที่พักด้วยขณะเข้ามาธุระในจังหวัดพระนครซึ่งผู้เช่าเข้ามาเกือบทุกเดือน บางเดือนเข้ามาเกือบ 10 ครั้งไม่ได้ใช้ห้องพิพาทประกอบการค้าห้องพิพาทเป็นเคหะได้รับความคุ้มครองจาก พระราชบัญญัติค่าเช่า ฯลฯ

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเช่าตึกแถวจากโจทก์เพื่อประกอบการค้าจำเลยค้างค่าเช่า 10 เดือน และนำสถานที่เช่าไปให้ผู้อื่นเช่าช่วงสัญญาเช่าหมดอายุและโจทก์ได้บอกเลิกสัญญาแล้ว ขอให้ขับไล่จำเลย

จำเลยต่อสู้ว่า เช่าเพื่ออยู่อาศัยในเมื่อจำเลยมีกิจมาพักในพระนคร ไม่ได้เช่าเพื่อประกอบการค้า และไม่ได้ให้เช่าช่วง อ้างความคุ้มครองจากพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า ฯลฯ

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ขับไล่

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อเท็จจริงได้ความว่า จำเลยเป็นภรรยานายณรงค์หรือหยั่นฝ่า แซ่เล้า ประกอบการตั้งร้านขายทองอยู่จังหวัดนครสวรรค์จำเลยเช่าห้องพิพาทสำหรับเป็นที่พักของนายหยั่นฝ่าและจำเลย ขณะเข้ามาจังหวัดพระนคร จำเลยเข้ามาจังหวัดพระนครเกือบทุกเดือนบางเดือนเข้ามาเกือบ 10 ครั้ง บางคราวก็ให้ญาติบางคนมาพักอาศัยจึงเห็นว่าจำเลยเช่าไว้สำหรับเป็นที่อยู่อาศัยไม่ใช่ประกอบการค้าได้รับความคุ้มครองจากพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า ฯลฯ พิพากษากลับคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ยืนตามศาลชั้นต้น