คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 842/2497

ผู้เช่าอยู่ต่างจังหวัดได้เช่าห้องพิพาทไว้เป็นที่พักขณะเข้ามาธุระในจังหวัดพระนคร ซึ่งผู้เช่าเข้ามาเกือบทุกเดือน บางเดือนเข้ามาเกือบ 10 ครั้ง ไม่ได้ใช้ห้องพิพาทประกอบการค้า ห้องพิพาทเป็นเคหะได้รับความคุ้มครองจาก พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ฯลฯ

โจทย์ฟ้องว่า จำเลยเช่าตึกแถวจากโจทก์เพื่อประกอบการค้า จำเลยค้างค่าเช่า ๑๐ เดือน และนำสถานที่เช่าไปให้ผู้อื่นเช่าช่วง สัญญาเช่าหมดอายุและโจทก์ได้บอกเลิกสัญญาแล้วขอให้ขับไล่จำเลย

จำเลยต่อสู้ว่า เช่าเพื่ออยู่อาศัยในเมื่อจำเลยมีกิจมาพักในพระนคร ไม่ได้เช่าเพื่อประกอบการค้า และไม่ได้ให้เช่าช่วง อ้างความคุ้มครองจาก พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ฯลฯ

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ขับไล่

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อเท็จจริงได้ความว่า จำเลยเป็นภรรยานายณรงค์ หรือหยั่นฝ่า แซ่เล้า ประกอบการตั้งร้านของทองอยู่จังหวัดนครสวรรค์ จำเลยเช่าห้องพิพาทสำหรับเป็นที่พักของนายหยั่นฝ่าและจำเลย ขณะเข้ามาจังหวัดพระนครจำเลยเข้ามาจังหวัดพระนครเกือบทุกเดือน บางเดือนเข้ามาเกือบ ๑๐ ครั้ง บางคราวก็ให้ญาติบางคนมาพักอาศัย จึงเห็นว่าจำเลยเช่าไว้สำหรับเป็นที่อยู่อาศัยไม่ใช่ประกอบการค้าได้รับความคุ้มครองจาก พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ฯลฯ พิพากษากลับคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ยืนตามศาลชั้นต้น