คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 843/2487

ที่ธรนีสงค์หมายถึงที่ซึ่งเปนสมบัติของวัด แต่ไม่จำกัดว่าจะต้องเปนที่มีผู้ยกไห้ อาดได้มาโดยทางอื่น เช่นโดยทางซื้อก็ได้

ไครจะอ้างการครอบครองโดยปรปักส์แก่ที่ของวัดไม่ได้

สาลชั้นต้นและสาลอุธรน์ฟังว่า ที่พิพาทเปนที่ธรนีสงค์แม้จำเลยปกครองมา ๑๕ ปีก็ไม่ได้กัมสิทธิ จึงพิพากสาขับไล่

จำเลยดีกา สาลดีกาวินิฉัยไนข้อกดหมายว่า ที่ธรนีสงค์นั้นตามพระราชบัญญัติหมายถึง ที่ซึ่งเปนสมบัติของวัด จิงหยู่ตามปรกติวัดย่อมได้ที่มาเปนที่ธรนีสงค์โดยมากเพราะมีผู้อุทิศถวายวัด แต่ก็ไม่มีที่ไดจำกัดว่า ที่จะกลายเปนที่ธรนีสงค์ได้ฉเพาะเมื่อมีผู้อุทิสไห้วัด เช่นวัดซื้อที่ที่นั้นก็กลายเปนที่ธรนีสงค์ได้ ส่วนข้อที่จำเลยดีกาว่าวัดอาดเสียสิทธิโดยถูกคนอื่นปกครองโดยปรปักส์ได้ สาลดีกาเห็นว่าที่ธรนีสงค์นั้นกดหมายบัญญัติว่าสมเด็ดพระเจ้าหยู่หัวซงปกครองรักสาโดยพระบรมเดชานุภาพ ผู้ไดจะโอนกัมสิทธิที่นั้นไปไม่ได้ บทบัญญัติมีความหมายว่าพระเจ้าหยู่หัวซงปกครองที่ธรนีสงค์หยู่เสมอ และทั้งกดหมายยังห้ามมิไห้ผู้ไดโอนกัมสิทธิที่นั้นไป จึงเปนอันเห็นได้ว่ากัมสิทธิไม่อาดโอนไปได้โดยการปกครองปรปักส์ จึงพิพากสายืนตามสางล่าง