คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 845/2493

จำเลยฟันผู้ตายที่โคนขา โดยเชื่อว่าอยู่คงกะพันชาตรี และฟันแต่เพียงผู้เดียว ผู้ตายถึงแก่ความตาย เช่นี้ ถือว่าเป็นการกระทำที่ไม่มีเจตนาฆ่าผู้ตาย มีความผิดตามมาตรา 251

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้มีดโต้ฆ่านายเปิ้นตายโดยเจตนา ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙

จำเลยให้การว่า ผู้ตายเป็นศิษย์จำเลยเรียนวิชาไสยศาสตร์ อยู่คงกะพันชาตรี ผู้ตายกับศิษย์คนอื่น ๆ ขอให้ทดลองฟันดู จำเลยจึงฟันโดนขาผู้ตาย ๑ ที ไม่มีเจตนาจะฆ่า

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนาตามมาตรา ๒๕๑

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า การที่จะพิพากษาว่าจำเลยมีเจตนาจะฆ่าหรือไม่ ย่อมต้องอาศัยข้อเท็จจริงที่ปรากฏเป็นเรื่อง ๆ ไป เท่าที่ปรากฏข้อเท็จจริงในคดีนี้ว่า จำเลยฟันถูกผู้ตายที่โคนขา โดยเชื่อว่าอยู่คงกะพันชาตรี และได้พันเพียงทีเดียว เห็นว่ายังไม่พอจะฟังว่าจำเลยกระทำโดยมีเจตนาจะฆ่า

จึงพิพากษายืน