คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 851/2492

ในคดีฉ้อโกง โจทก์กล่าวหาว่าจำเลยกระทำผิดในวันที่ 8 มีนาคม 2489 เวลากลางคืน ทางพิจารณาปรากฎว่า ได้มีการส่งมอบยางกันในวันที่ 9 มีนาคม 2489 เวลากลางวัน แต่ตามคำพะยานปรากฎว่าการกระทำผิดเริ่มตั้งแต่วันที่ 8 มีนาคม 2489 เวลากลางคืน แม้การมอบทรัพย์จะทำในวันรุ่งขึ้นก็ดี ก็เป็นการกระทำเกี่ยวเนื่องติดต่อกันในระยะเวลาอันใกล้ชิด ยังไม่พอถือว่าข้อเท็จจริงในทางพิจารณาต่างกับข้อเท็จจริงที่กล่าวในฟ้อง

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๖๓,๑๑๘,๑๒๗,๓๐๔ กับคืนหรือใช้ราคาทรัพย์ จำเลยให้การปฏิเสธ ศาลทหารกรุงเทพฯ ลงโทษจำคุกจำเลยคนละ ๓ ปีตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๓๐๔ และให้ใช้ราคาทรัพย์ ศาลทหารกลาง พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา,

ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์กล่าวหาว่า จำเลยกระทำผิดในวันที่ ๘ มีนาคม ๒๔๘๙ เวลากลางคืน ทางพิจารณาปรากฎว่า ได้มีการส่งมอบยางกันในวันที่ ๙ มีนาคม ๒๔๘๙ เวลากลางวัน แต่ตามคำพะยานปรากฎว่า การกระทำผิดเริ่มตั้งแต่วันที่ ๘ มีนาคม ๒๔๘๙ เวลากลางคืน แม้การมอบทรัพย์จะทำในวันรุ่งขึ้นก็ดี ก็เป็นการกระทำเกี่ยวเนื่องติดต่อกันในระยะเวลาอันใกล้ชิด ยังไม่พอถือว่า ข้อเท็จจริงในทางพิจารณาต่างกับข้อเท็จจริงที่กล่าวในฟ้อง ส่วนข้อเท็จจริง พะยานโจทก์ยังฟังลงโทษจำเลยไม่ได้

พิพากษายืนตามศาลทหารกลาง.