คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 857/2501

จำเลยใช้มีดปลายแหลมแทงผู้ตายถูกกลางหลังทะลุออกหัวนมขวาตายภายหลังเล็กน้อย ถือว่าจำเลยเจตนาฆ่า

การที่จำเลยที่ 1-2 ถือมีดคนละเล่มเข้าไปในบ้านผู้ตายและจำเลยที่ 1 แทงนาง น.ภรรยานาย ข. ๆ ฉวยหอก เข้าทำร้ายจำเลยที่ 1 จำเลยที่ 2 เข้าทำร้ายนาย ข.บุตรของนาย ข.ฟันจำเลยที่ 1-2 แล้วนาย ข.และบุตรถูกจำเลยที่ 1-2 ทำร้ายถึงตาย ถือว่านาย ข.ทำเพื่อป้องกันชีวิตนาง น.และบุตรนาย ข.ป้องกันชีวิตนาย ข.ไม่ถือว่าเป็นเรื่องสมัครใจวิวาทต่อสู้ทำร้ายกัน

และการที่จำเลยที่ 3 ถือขวานอยู่ที่ประตูรั้วบ้านผู้ตายก่อน แต่ไม่ปรากฎว่าเข้ามาในบ้านผู้ตายพร้อมจำเลยที่ 1-2 เมื่อจำเลยที่ 3 ฟันนาย ข.1 ทีแล้วไม่ได้ทำอะไรอีก ไม่ถือว่าจำเลยที่ 3 สมคบกับจำเลยที่ 1-2 ฆ่าผู้ตาย มีผิดเพียงฐานทำร้ายร่างกาย

คดีนี้ โจทก์ฟ้องว่าเมื่อ ๖ ธ.ค.๙๙ เวลากลางวัน จำเลยทั้ง ๔ ได้บังอาจสมคบกันใช้มีดขวานและไม้แทงฟันทำร้ายนายไข่ นางเหนียวและนายช้อย ขุนบุญทอง ถูกตามร่างกายหลายแห่งโดยจำเลยมีเจตนาจะฆ่า และบุคคลทั้ง ๓ ได้ถึงแก่ความตายเพราะพิษบาดแผลที่จำเลยทำร้ายในวันนั้น

จำเลยที่ ๑-๒ ต่อสู้ป้องกันตัว

จำเลยที่ ๓-๔ ปฏิเสธอ้างฐานที่อยู่

ศาลชั้นต้นฟังว่าเป็นเรื่องที่จำเลยที่ ๑-๒ กับผู้ตายสมัครใจวิวาทต่อสู้กัน พิพากษาว่าจำเลยที่ ๑-๒ ผิดประมวล ก.ม.อาญา มาตรา ๒๙๐ จำคุกคนละ ๑๕ ปี ลด ๑ ใน ๓ จำคุกคนละ ๑๐ ปี ให้ยกฟ้องจำเลยที่ ๓-๔

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่า จำเลยที่ ๑-๒-๓ ผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญา มาตรา ๒๔๕ ให้ประหารชีวิตจำเลยที่ ๑ จำคุกจำเลยที่ ๒ ตลอดชีวิต จำคุกจำเลยที่ ๓,๑๕ ปี ลดให้จำเลยที่ ๑-๒ คนละ ๑ ใน ๓ จำคุกจำเลยที่ ๑ ไว้ ๒๐ ปี จำเลยที่ ๒ ไว้ ๑๖ ปี นอกนั้นยืน

จำเลยที่ ๑-๒-๓ ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า จำเลยที่ ๑ ถือขวานเข้ามาในบ้านผู้ตาย พบนายช้อยก็พูดอาฆาตว่าจะฟันหัวนางเหนียว โดยเชื่อว่านางเหนียววางยาเบื่อให้ไก่ตาย มีคนพาจำเลยที่ ๑ ออกไป สักครู่จำเลยที่ ๑-๒ ถือมีดคนละเล่มเข้ามาในบ้านผู้ตายอีกจำเลยที่ ๑ แทงนางเหนียวถูกกลางหลังขวาทะลุออกหัวนมขวา นายไข่ใช้หอกแทงจำเลยที่ ๑ เป็นการป้องกันชีวิตนางเหนียว และจำเลยที่ ๒ เข้าทำร้ายนายไข่ นายช้อยฟันจำเลยที่ ๑-๒ เป็นการป้องกันชีวิตนายไข่ แล้วนายไข่ นายช้อยถูกจำเลยที่ ๑-๒ แทงฟันมีบาดแผลฉกรรจ์ถึงตาย ฟังว่าจำเลยที่ ๑-๒ สมคบกันฆ่าผู้ตาย ส่วนจำเลยที่ ๓ ฟังว่า ได้ยืนถือขวานอยู่ที่ประตูรั้วบ้านผู้ตายก่อน แต่จะมาพร้อมกับจำเลยที่ ๑-๒ หรือไม่ ๆ ปรากฎเมื่อจำเลยที่ ๓ มาถึงที่เกิดเหตุใช้ขวานฟันนายไข่ที่แขน ๑ ทีแล้วไม่ได้ทำอะไรอีก จึงฟังไม่ได้ว่าจำเลยที่ ๓ สมคบกับจำเลยที่ ๑-๒ คงผิดฐานทำร้ายร่างกายนายไข่ถึงบาดเจ็บ พิพากษาแก้ว่า จำเลยที่ ๓ ผิดตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา ๒๕๔ จำคุก ๑ ปี นอกนั้นยืน