คดีนี้ ในชั้นร้องขัดทรัพยืศาลแพ่งกำหนดหน้าที่นำสืบให้ฝ่ายโจทก์สืบก่อนและให้ส่งประเด็นไปสืบพยานโจทก์เป็นครั้งแรกที่ศาลจังหวัดธัญญบุรี โดยคู่ความทั้งสองฝ่ายแถลงว่าจะตามประเด็นไปว่าความ ครั้นถึงกำหนดสืบพยาน ผู้ร้องขัดทรัพย์ไม่ไปศาล โจทก์ยื่นคำร้องขอให้ศาลจังหวัดธัญญบุรีสั่งว่าผู้ร้องขาดนัดพิจารณา ศาลจังหวัดธัญญบุรีสั่งว่าผู้ร้องขาดนัดพิจารณา ศาลจังหวัดธัญญบุรีสั่งว่า ผู้ร้องขัดทรัพย์ขาดนัดพิจารณาและดำเนินการสืบพยานโจทก์ไปฝ่ายเดียว แล้วส่งประเด็นคืนศาลแพ่งๆ พิพากษาจากการพิจารณาฝ่ายเดียวนั้นเอง ให้ยกคำร้องของผู้ร้องขัดทรัพย์
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า การส่งประเด็นไปสืบนั้น คู่ความมีสิทธิจะตามประเด็นไปว่าความเองหรือไม่ก็ได้ ฉะนั้น การที่ผู้ร้องไม่ไปจึงไม่ถือว่าเป็นการขัดนัดพิจารณา พิพากษาให้ยกคำพิพากษาศาลชั้นต้น ให้ดำเนินการพิจารณาต่อไปแล้วพิพากษาใหม่
ศาลฎีกาโดยที่ประชุมใหญ่เห็นว่า การขาดนัดพิจารณาตามความหมายธรรมดาหมายถึง การที่คู่ความฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งหรือทั้งสองฝ่ายไม่มาศาลในวันเวลาที่ศาลนัดพิจารณา แต่ถ้าวันที่ศาลนัดพิจารณานั้นเป็นวันที่ศาลเริ่มต้นทำการสืบพยานเป็นวันแรกในคดีนั้น ไม่ว่าจะเป็นพยานฝ่ายใด และไม่ว่าคู่ความฝ่ายใดมีหน้าที่นำสืบก่อน คู่ความฝ่ายใดไม่มาศาลในวันนั้น ไม่ว่าตนจะมีหน้าที่นำพยานเข้าสืบในวันนั้นหรือไม่ก็ตาม ก็เป็นการขาดนัดพิจารณาตามความหมายของประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๑๙๗ วรรคสอง แต่สำหรับคดีนี้ศาลแพ่งซึ่งเป็นเจ้าของสำนวนได้ส่งประเด็นไปสืบพยานโจทก์ที่ศาลจังหวัดธัญญะบุรี ครั้นถึงวันนัดอันเป็นวันเริ่มต้นสืบพยาน ผู้ร้องขัดทรัพย์ไม่ไปศาลเช่นนี้ ศาลฎีกาโดยที่ประชุมใหญ่เห็นว่าจะถือว่าผู้ร้องขัดทรัพย์ขาดนัดพิจารณาแล้วพิพากษาชี้ขาดตัดสินไปฝ่ายเดียวยังหาได้ไม่เพราะตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๑๐๒ วรรคสาม บัญญัติว่าคู่ความฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะตามประเด็นไปฟังการพิจารณาก็ได้ ซึ่งมีความหมายว่าไม่ไปก็ได้ ฉะนั้น แม้ผู้ร้องขัดทรัพย์จะได้แถลงไว้ว่าจะตามประเด็นไปว่าความแต่ครั้นถึงวันนัดสืบพยานประเด็นผู้ร้องขัดทรัพย์ไม่ไปศาล
ก็มีผลเพียงว่าผู้ร้องขัดทรัพย์สละสิทธิ์ไม่ไปซักค้านพยานโจทก์เท่านั้น หาเป็นการขาดนัดพิจารณาไม่ เมื่อยังถือไม่ได้ว่าผู้ร้องขัดทรัพย์ขาดนัดพิจารณา ในวันนัดฟังประเด็นกลับของศาลแพ่ง ศาลแพ่งจะสั่งว่าคดีเสร็จสำนวนนัดฟังคำพิพากษาไปที่เดียวได้อย่างไร ในเมื่อยังไม่ปรากฎการนับสืบพยานของฝ่ายผู้ร้องขัดทรัพย์หรือถ้อยแถลงของผู้ร้องขัดทรัพย์ว่าไม่ติดใจสืบพยานของเขา ที่ศาลอุทธรณ์พิพากษานั้นชอบแล้ว
พิพากษายืน