คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 884/2497

คำร้องระบุบอกกล่าวของผู้ถูกทำร้ายโดยไม่ทันยั้งคิดก็ดีคำบอกกล่าวของผู้ตายโดยรู้ว่าชีวิตจะไม่รอดแต่สติยังดีอยู่ก็ดีย่อมรับฟังประกอบการพิจารณาได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยบังอาจใช้มีดฟันนายไข่ ม่วงทอง ถึงแก่ความตายโดยเจตนา โดยพยายามด้วยความพยาบาทมาดหมาย ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 250(3)

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลทหารกรุงเทพฯ พิพากษาว่าจำเลยผิดตามกฎหมายอาญา มาตรา 249 จำคุกตลอดชีวิต ลดตามมาตรา 59, 38(1) ลง 1 ใน 3 คงจำคุกไว้ 16 ปี

จำเลยอุทธรณ์ ศาลทหารกลางพิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า คำร้องระบุบอกกล่าวของผู้ถูกทำร้ายโดยไม่ทันยั้งคิดอย่างหนึ่ง กับคำบอกกล่าวของผู้ตายโดยรู้ว่าชีวิตจะไม่รอดแต่ยังมีสติดีอยู่ ศาลย่อมรับฟังประกอบการพิจารณาได้พยานโจทก์ฟังได้สนิทว่าจำเลยได้ฆ่านายไข่จริงจึงพิพากษายืน