คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 884/2497

คำร้องระบุบอกกล่าวของผู้ถูกทำร้ายโดยไม่ทันยั้งคิดก็ดี คำบอกกล่าวของผู้ตายโดยรู้ว่าชีวิตจะไม่รอดแต่สติยังดีอยู่ก็ดี ย่อมรับฟังประกอบการพิจารณาได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยบังอาจใช้มีดฟันนายไข่ ม่วงทองถึงแก่ความตายโดยเจตนา โดยพยายามด้วยความพยาบาทมาดหมาย ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา ๒๕๐ (๓)

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลทหารกรุงเทพฯพิพากษาว่าจำเลยผิดตามกฎหมายอาญามาตรา ๒๔๙ จำคุกตลอดชีวิต ลดตามมาตรา ๕๙,๓๘,(๑) ลง ๑ ใน ๓ คงจำคุกไว้ ๑๖ ปี

จำเลยอุทธรณ์ ศาลทหารกลางพิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า คำร้องระบุบอกกล่าวของผู้ถูกทำร้ายโดยไม่ทันยั้งคิดอย่างหนึ่ง กับคำบอกกล่าวของผู้ตายโดยรู้ว่าชีวิตจะไม่รอดแต่ยังมีสติดีอยู่ ศาลย่อมรับฟังประกอบการพิจารณาได้ พยานโจทก์ฟังได้สนิทว่าจำเลยได้ฆ่านายไข่จริง จึงพิพากษายืน